Kenia

Uspokojenie

38 południk dzieli Kenię na dwie połówki o uderzającym kontraście. Podczas gdy wschodnia część kraju łagodnie opada w kierunku koralowego wybrzeża, zachodnia część wznosi się gwałtownie poprzez serię wzgórz i płaskowyżów do Doliny Ryftowej, znanej w Kenii jako Ryft Centralny. Na zachód od Ryftu znajduje się płaskowyż nachylony w kierunku zachodnim, którego najniższą część zajmuje Jezioro Wiktorii. W tych podstawowych ramach Kenia dzieli się na następujące regiony geograficzne: basen Jeziora Wiktorii, Dolina Ryftowa i związane z nią wyżyny, wschodnie przedgórze płaskowyżu, półpustynne i jałowe obszary na północy i południu oraz wybrzeże.

Zlewisko Jeziora Wiktorii jest częścią płaskowyżu wznoszącego się na wschód od brzegu jeziora do wyżyny Ryftowej. Niższa część, tworząca właściwy basen jeziora, jest sama w sobie płaskowyżem leżącym między 3000 a 4000 stóp (900 a 1200 metrów) nad poziomem morza. Falujące pastwiska tego płaskowyżu są przecięte prawie na pół przez Równinę Kano, w której ramię jeziora znane jako Zatoka Winam (Zatoka Kavirondo) rozciąga się na wschód na 50 mil (80 km). Podłoże Równiny Kano łączy się na północy i południu z wyżynami charakteryzującymi się licznymi wygasłymi wulkanami. Należą do nich Mount Elgon, wznoszący się na 14 178 stóp (4 321 metrów) na granicy z Ugandą na skrajnej północy basenu.

Dolina Rift dzieli region wyżynny na dwie części: Mau Escarpment na zachodzie i Aberdare Range na wschodzie. Sama dolina ma szerokość od 30 do 80 mil (50 do 130 km), a jej dno wznosi się od około 1500 stóp (450 metrów) na północy wokół jeziora Turkana (jezioro Rudolf) do ponad 7000 stóp (2100 metrów) przy jeziorze Naivasha, ale następnie opada do 2000 stóp (600 metrów) przy granicy z Tanzanią na południu. Podłoże Rift jest zajęty przez łańcuch płytkich jezior oddzielonych przez wygasłych wulkanów. Jezioro Naivasha jest największym z nich; inne to jeziora Magadi, Nakuru, Bogoria i Baringo. Na zachód od doliny zróżnicowany obszar wyżynny ciągnie się od grubego bloku lawowego kompleksu Mau Escarpment-Mount Tinderet na północ do Płaskowyżu Uasin Gishu. Na wschód od Rift Aberdare Range wznosi się na wysokość prawie 10.000 stóp (3.000 metrów). Wyżyny wschodnie rozciągają się od Wzgórz Ngong i wyżyn graniczących z Tanzanią na północ do Skarpy Laikipia. Dalej na wschód są one połączone przez siodło Nyeri do Mount Kenya, najwyższy szczyt kraju, na 17.058 stóp (5.199 metrów). Rzeźba obu wyżyn jest złożona i obejmuje równiny, głębokie doliny i góry. Ważny w historycznym i gospodarczym rozwoju Kenii, region ten był centrum europejskiego osadnictwa.

Wschodnie przedgórza płaskowyżu, położone tuż na wschód od wyżyny Rift, stanowią rozległy płaskowyż starożytnych skał łagodnie opadających do równiny przybrzeżnej. Są one regionem rozproszonych wzgórz i uderzających formacji wyniesionych, z których najbardziej widoczne są wzgórza Taita, Kasigau, Machakos i Kitui. Wzgórza te, zawierające obszar o korzystniejszym klimacie, otoczone są regionami historycznie narażonymi na klęski głodu.

Półsuche i jałowe obszary na północy i północnym wschodzie są częścią rozległego regionu rozciągającego się od granicy z Ugandą przez jezioro Rudolf do obszaru płaskowyżu między wyżyną etiopską i kenijską. (Obszar od jeziora Magadi w kierunku południowym, choć nie tak suchy, ma te same cechy). Chociaż pokrywa drzew i traw jest tam skąpa, obszary prawdziwej pustyni ograniczają się do Pustyni Chalbi na wschód od jeziora Rudolf. Przemieszczanie się ludzi i zwierząt gospodarskich jest ściśle ograniczone dostępnością wody.

Nizina nadbrzeżna, która ciągnie się przez około 250 mil (400 km) wzdłuż Oceanu Indyjskiego, jest wąskim pasem o szerokości zaledwie około 10 mil (16 km) na południu, ale na nizinach rzeki Tana na północy rozszerza się do około 100 mil (160 km). Dalej na północny wschód łączy się z nizinami Somalii. Do doskonałych naturalnych portów należy ten w Mombasie, który jest jednym z najlepszych w Afryce Wschodniej.