MLB’s Newest Ballpark Is A Shift Away From Retro-Era Stadiums

Grafika autorstwa Yutong Yuan

Otwarcie Camden Yards w 1992 roku zapoczątkowało erę retro wśród stadionów MLB. Stadion w centrum Baltimore był przełomowy pod względem projektu, estetyki i lokalizacji. Wywołał największy okres boomu w budowie stadionów od czasu otwarcia Shibe Park w Filadelfii, Sportsman’s Park w St. Louis i Forbes Field w Pittsburghu, które zapoczątkowały erę betonowo-stalowych stadionów ponad 80 lat wcześniej.

Ale era retro może się skończyć. Architekci nowego domu Texas Rangers twierdzą, że jego struktura jest krokiem naprzód w projektowaniu stadionów. Globe Life Field, jak mówią, jest czymś nowym.

Gdy Rangersi rozpoczną grę w swoim nowym domu w przyszłym tygodniu, będzie to 23 stadion otwarty od czasu Camden Yards został ochrzczony w 1992 roku, w tym dwa, które zostały już zastąpione – Turner Field w Atlancie i poprzedni dom Rangersów, Globe Life Park. Ale Rangers uważają, że ten obiekt różni się od innych w tym przedziale czasowym. Podczas gdy jego wygląd zewnętrzny został porównany do tego z Costco, jego wnętrze jest to, co będzie miało znaczenie. Kiedy fani mogą wejść do środka, znajdą wiele miejsc bliżej pola niż w parkach retro – a na pewno bliżej niż w poprzednim domu Rangersów. Fani znajdą również park pełniący stosunkowo nową funkcję: jako kotwicę podmiejskiego, mieszanego planu zagospodarowania przestrzennego.

Aby zilustrować być może najważniejszy postęp w projektowaniu Globe Life Field, Fred Ortiz z firmy HKS, główny architekt stadionu, podzielił się z FiveThirtyEight dwoma obrazami, które posłużyły jako inspiracja. Pierwszym z nich była czarno-biała fotografia zrobiona z górnego pokładu po stronie trzeciej bazy dawno zburzonego Griffith Stadium w Waszyngtonie. Ortiz zauważył, jak intymny był to park, jak blisko powierzchni boiska znajdowali się kibice, nawet ci na tanich miejscach. Wada? Stalowe kolumny, które podtrzymywały nadwieszenie górnego pokładu i pokrycia, zasłaniały widok na akcję. Ortiz następnie pokazał następny obraz, który był tym samym zdjęciem z tego samego punktu obserwacyjnego, z tymi samymi fanami w tych samych słomkowych kapeluszach. Było ono identyczne, poza jedną różnicą: Słupy podtrzymujące i belki zostały usunięte ze zdjęcia.

„A gdybyśmy mogli je wyeliminować i przybliżyć kibiców do boiska,” zapytał Ortiz, „aby zmienić dynamikę przekroju poprzecznego typowego parku rozrywki?”

Ortiz i jego zespół właśnie to zrobili. Pierwszy rząd górnego pokładu na Globe Life Field jest prawie 30 stóp bliżej do powierzchni gry niż poprzedni dom Rangersów, retro-era, zgodnie z nakładką ich profili. Ostatni rząd jest prawie 33 stóp bliżej i tylko kilka stóp wyżej w wysokości. Pierwszy poziom apartamentów jest 39 stóp, 7 cali bliżej, a najbliższe siedzenia za płytą główną jest 10 stóp bliżej, tylko 42 stóp od płyty głównej. Odległość ta jest najbliższa do płyty głównej we wszystkich głównych ligach, zgodnie z bazą danych stadionów Clem’s Baseball.

Retro ballparki, takie jak poprzedni dom Rangersów, zostały powszechnie uznane za ulepszenia – zarówno w estetyce, jak i przyjazności dla fanów – w stosunku do stadionów wielofunkcyjnych, z których wiele zostało zbudowanych w latach 60. i 70. Parki retro zostały zaprojektowane tak, aby miały urok stadionów z początku XX wieku, z cechami takimi jak asymetryczne wymiary, które naśladowały projekty starszych parków, które były ograniczone przez budowę w obrębie bloków miejskich. I tak jak te pierwsze betonowo-stalowe parki, które je zainspirowały – tylko z nowoczesnymi udogodnieniami i szerszymi siedzeniami – często były wplecione w tkankę miejską w centrum miasta.

Jednak parki retro nie są pozbawione wad.

W celu wyeliminowania zasłoniętych miejsc siedzących i dodania warstw apartamentów i poziomów klubowych generujących przychody, wiele siedzeń na nowoczesnych stadionach zostało przesuniętych jeszcze wyżej i dalej od powierzchni boiska.

Zgodnie z kolekcją profili stadionów w Clem’s Baseball, większość fanów nigdy nie była wyżej niż 60 stóp nad powierzchnią boiska na starym stadionie Tygrysów w Detroit. Taka wysokość była podobna do innych parków „jewel box” z początku XX wieku. Ale w Comerica Park, parku retro w Detroit, pierwszy rząd górnego pokładu znajduje się ponad 60 stóp nad powierzchnią gry. Górne rzędy górnych pokładów na Progressive Field, nowym Yankee Stadium, Minute Maid Park i Globe Life Park są wyższe niż 120 stóp.

Retro parki również odepchnęły fanów od akcji. Można to zmierzyć poprzez procent „cienia” lub ilość drugiego pokładu wystającego ponad pierwszy poziom trybun. Na przykład, 55 procent dolnego pokładu Wrigley Field jest pokryte przez nawis – największy znak w baseballu, zgodnie z bazą danych Clem. Oznacza to, że górne poziomy Wrigley są bliżej powierzchni gry niż parki otwarte w latach 1992-2017, które mają średnie zacienienie dolnego pokładu na poziomie 26 procent.

Ortiz i HKS wspięli się na pokładach na Globe Life Field, aby uzyskać więcej nawisu niż w parkach retro, ale bez przeszkadzających stalowych filarów parków jewel box. Wymagało to nieco sprytnej inżynierii: Im dalej pokłady zwisają bez podtrzymujących je belek, tym więcej wsparcia z tyłu potrzebują. Podzielono również pokłady na to, co Ortiz nazwał wieloma „tacami” siedzeń i zmniejszono liczbę rzędów w każdym pokładzie. Są tylko 22 rzędy na poziomie boiska na Globe Life Field, przed pierwszą przerwą w pokładach – najmniej w MLB. Średnio istnieje 36,5 rzędów siedzeń na pierwszym poziomie w parkach, które zostały otwarte od 1992 do 2017 roku, według bazy danych stadionów Clem’s Baseball.

Podczas zwiedzania ówczesnego stalowo-betonowego szkieletu obiektu w zeszłym roku, menedżer Rangers Chris Woodward powiedział urzędnikowi zespołu, że nie czuł się jak stadion, a raczej „arena”. Ortiz powiedział, że tak wiele rzędów w retro-parkach spowodowało niższy wzrost, odsuwając główny concourse i górne pokłady i odciągając fanów od akcji.

W dodatku do bucking trend, jak zbudowali swój obecny park, Rangersi już bucked trend stadionów retro-era z tym, gdzie zbudowali swój poprzedni park. Trzymają się tego teraz – z nowym twistem.

Dwa 22 ballparki, które zostały otwarte w latach 1992-2017, średnio znajdowały się w odległości 3,17 mil od ich odpowiednich ratuszy. Park w Arlington w Teksasie był jedynym obiektem oddalonym o więcej niż 10 mil od odpowiadającego mu metropolitalnego ratusza.1 Paul Goldberger zauważył w swojej książce „Ballpark: Baseball in the American City”, że ruch w kierunku stadionów w centrum miasta rozpoczął się od parku mniejszej ligi, Pilot Field, który został otwarty w Buffalo, w stanie Nowy Jork, w 1988 roku. „usadowił się wygodnie w śródmiejskiej siatce ulic, tak jak ballparki z poprzedniej epoki … powszechnie szanowany jako pierwszy powojenny przykład parku baseballowego z powodzeniem zintegrowanego z tkanką miejską starszego miasta.”

Pilot Field stworzył nowy model, który został naśladowany na większą skalę przez Baltimore Orioles. Larry Lucchino, ówczesny dyrektor Orioles, forsował model retro na przykładzie otwartego w 1991 roku Guaranteed Rate Field Chicago White Sox, który od razu został uznany za projektową porażkę – „podmiejski stadion umieszczony wewnątrz miasta”, jak opisał go Goldberger.

„Pochodzący z Pittsburgha”, jak napisał Goldberger, Lucchino „widział liryczne Forbes Field zastąpione wielofunkcyjnym monolitem Three Rivers Stadium, co w jego odczuciu na zawsze ukształtowało jego pogląd na parki baseballowe”. Główni orędownicy projektu Camden Yards – Lucchino, architekt Janet Marie Smith i Eli Jacobs, który kupił drużynę w 1989 roku – „wszyscy kochali staroświeckie, gęste, nadające się do chodzenia miasta i tradycyjne parki baseballowe, które często były ich częścią.”

Chociaż pojawiały się pogłoski, że Rangersi przeniosą się do Dallas – zarówno przed otwarciem oryginalnego parku balowego w Arlington w 1994 roku, jak i ponownie przed tym najnowszym parkiem – zespół pozostał na miejscu w swoim podmiejskim domu, 16,8 mil od ratusza w Dallas. Inny najnowszy park – Braves’ Truist Park, właśnie przemianowany z SunTrust Park – jest również na przedmieściach, 10,8 mil od ratusza w Atlancie. Oba są w dużej mierze uzależnione od samochodu, położone w pobliżu arterii międzystanowych. A oba te stadiony – dwa najnowsze stadiony MLB – oferują nowy model: boiska zbudowane jako kotwice w planach rozwoju przedmieść.

Nowe parki w Arlington i Atlancie otoczone są hotelami, restauracjami i handlem detalicznym, w których drużyny mają udziały. To nowy lukratywny strumień dochodów dla właścicieli drużyn MLB. Przychody Braves z rozwoju, które obejmują mieszane zagospodarowanie terenu wokół stadionu, wyniosły około 38 milionów dolarów w zeszłym roku, zgodnie z dokumentacją finansową spółki macierzystej Braves, Liberty Media.

Goldberger napisał o mieszanych projektach budowlanych: „Zaangażowanie w tętniącą życiem i otwartą urbanistykę, do której aspiruje się (w parkach retro-era) jest zagrożone przez najnowszy rozwój ballparków, odejście od łączenia się z prawdziwym miastem na rzecz wyobrażenia sobie ballparku jako centralnego punktu parku tematycznego zbudowanego przez dewelopera.”

To zjawisko nie dotyczy tylko nowych stadionów: Właściciele Chicago Cubs niedawno dodali podobną przestrzeń do mieszanego wykorzystania w pobliżu Wrigley Field, drugiego najstarszego parku w lidze.

„Mieszane użytkowanie związane ze sportem to ogromna szansa dla drużyny i społeczności poza grą”, powiedział Byron Chambers, dyrektor projektowy Populous. Firma, znana wcześniej jako HOK Sport Venue Event, zaprojektowała Truist Park2 wraz z wieloma stadionami retro, w tym Citi Field i nowym stadionem Jankesów. „Myślę, że będziesz widział coraz więcej grup właścicielskich patrzeć na stadion jako coś więcej niż tylko 81 dat domowych, i patrzeć na rozwój wokół tego i jak może być integralną częścią tworzenia miejsca docelowego. Myślę, że jest to bardzo ważne z punktu widzenia modelu finansowego.”

Zachowanie fanów również się zmieniło.

„Zaczynamy zacierać granice pomiędzy doświadczeniami społecznymi, rodzajem rzeczy, które możesz robić w piątkowy wieczór, a które nie wiążą się z wydarzeniem sportowym i faktycznie łączą się z wydarzeniem sportowym,” powiedział Chambers. „To może oznaczać, że nawet nie siedzę w fotelu. Może to być środowisko podobne do baru lub pokład imprezowy. Idea oglądania meczu w nieruchomym fotelu nadal dotyczy niektórych ludzi, ale baseball zaczyna obejmować społeczną naturę gry, sposób, w jaki gra zatrzymuje się i zaczyna tak często.”

Nie jest jasne, jak COVID-19 może wpłynąć na zachowanie w krótkim okresie, kiedy fani będą mogli wrócić na boiska. Jednak statyczna natura baseballu – w porównaniu z, powiedzmy, płynną akcją NBA czy angielskiej Premier League – sprawia, że ludzie częściej wstają z miejsc i poruszają się po boisku. Globe Life Field ma mniejszą pojemność (40,300) niż poprzedni dom Rangersów (48,114) – kolejny trend w projektowaniu stadionów – po części po to, by architekci mogli stworzyć więcej wspólnych przestrzeni dla fanów, w których mogliby się integrować.3

W Arlington są też inne postępy. Jednym z głównych zarzutów wobec byłego parku Rangersów był brak dachu, który osłaniałby fanów przed letnim upałem Teksasu. Były właściciel części i prezydent George W. Bush i były prezes zespołu Tom Schieffer chciał bez dachu. „czuł się bardzo mocno, że baseball jest sportem na świeżym powietrzu, a to ma być odtwarzane na zewnątrz”, według Davida M. Schwarza, który zaprojektował ten ballpark. Matwick powiedział, że ta grupa właścicieli Rangersów chciała dachu, ale żeby był on mniej wizualnie „ciężki” niż inne stadiony z rozsuwanymi dachami.4 Aby zmniejszyć wysokość dachu, Ortiz i HKS stworzyli jednopanelowy dach, pierwszy w historii stadionów MLB. Był to również kolejny element w historii MLB: Środkowa część dachu jest półprzezroczysta, co pozwala na filtrowanie naturalnego światła.

Najnowszy park w baseballu będzie oferował wiele pierwszych rozwiązań. Przyciągnie fanów bliżej akcji. Ale będzie również trzymać ich dalej od pobliskich centrów miast, ponownie odchodząc od kluczowego założenia ery retro. Na dobre i na złe, to może być początek nowej ery, nowego standardu, ballparków.

Subskrybuj nasz sportowy podcast, Hot Takedown