„Rip’s Authentic Texas Chili”

Mój ojciec, Rip, kochał gotować (i karmić ludzi). I on kochał chili. Ale nie to, co dostałeś w Cleveland.

W 1970s Cleveland, chili oznaczało mieloną wołowinę i fasolę kidney w jakimś sosie pomidorowym, często określane jako chili con carne. Co podkreśla punkt, że w Cleveland w latach 70-tych tak naprawdę nie wiedzieliśmy, co do cholery robimy (ale kto tak naprawdę zrobił w latach 70-tych?). Pamiętaj też, że na południu naszego stanu jedna restauracja wrzucała przyprawy do pierogów do chili i wysypywała to gówno na spaghetti!)

Również problem: w późnych latach 70-tych nie było nieskończonej ilości przepisów online ani nawet ostatecznych źródeł wariacji na temat dań, więc wszystko zależało od niego.

Mój tata chciał prawdziwego dania. On no lubi fasole (nor do I, w chili) i był zachwycony odkrywać że chili robić w Texas typowo no miał żadny fasole wcale i ono no miał pomidora. W ten sposób on tworzył jego wersję, która była, zasadniczo, wołowina gulasz robić z wołowiną rosołem i chili proszkiem. I ono był inspirujący w swój prostocie.

Int nigdy no przychodziłby do głowy ono robić wołowiny rosole – unthinkable wtedy, co nawet był to? Nie było też suszonych chili, aby zrobić prawdziwy proszek chili. Ale też nie było policji autentyczności mówiącej mu, żeby poszedł do domu, bo jego chili nie było naprawdę autentyczne. (Dla dyskusji co „autentyczność” naprawdę znaczy, słucha Krishnendu Ray na mój podcast „Od Scratch,” pierwszy epizod tutaj w sezonie jeden.)

Pracujący daleko od jego oryginalnego przepisu, który on pisał na 3×5 karcie, ja ad libbed bajeczny (IMO) chili, dużo w żądaniu w mój częściach. Który dzwonić będę „Rip’s Texas Chili Autentyczny przez sposób Cleveland.”

The klucz tutaj, jak z jakaś mocno przyprawiającymi gulaszami, jest nie być przestraszony przyprawami. Używam Ranch Gordo’s killer chile w proszku. Ale zachęcam was do zrobienia własnego proszku chile z suszonych chili, które możecie znaleźć w sklepie. Ja zawsze dodaję anchos, suszone chipotles, guajillo, arbols i cokolwiek innego, co może być dostępne. Dodaję też sporo kminu i kolendry (najlepiej palonej i zmielonej, ale to zależy od Twoich kręgów).

Używam połowy wywaru wołowego (lub lepiej cielęcego, jeśli go zrobisz) i puszki pomidorów bez skórki. Tak! Pomidory! (I, szczerze mówiąc, mamy pandemię, więc użyj wody, jeśli to wszystko, co masz; woda jest twoim sprzymierzeńcem; po prostu wrzuć trochę marchewki i selera i więcej cebuli – i tak będzie pysznie.)

Przygotowanie nie może być bardziej proste. Piekę pokrojoną w kostkę wołowinę, aby uzyskać białko (nie krępuj się oprószyć jej mąką i zrumienić, jeśli masz czas i uwielbiasz zapach oprószonego mąką mięsa uderzającego o gorący tłuszcz). Dużą cebulę pokrojoną w kostkę podsmażam na oleju z solą, następnie na tym oleju podsmażam przyprawy, dodaję resztę składników i gotuję na wolnym ogniu przez godzinę lub dwie. Tutaj zagęściłem to beurre manié (cztery/masło), ale można użyć papki lub lepiej, trochę masa harina zamiast mąki. Albo w ogóle nie zagęszczać.

Serwuję chili z ryżem, serem, kwaśną śmietaną, scallions, kilkoma czerwonymi chili smażonymi czarnymi i chrupiącymi w oleju i czymkolwiek chcesz (świeże chili w plasterkach są świetne, jeśli są dostępne). Jest to świetne danie dla grup, zwłaszcza grup poddających się kwarantannie i binging on movies and card games.

Miss you, Dad. Chłopcze, co ty zrobiłeś z tych czasów? No cóż, sens, ot co. Jak zawsze. Yours ever.