So sweet: Recenzja klasy biznes Lufthansy w samolocie 747-8 z Nowego Jorku do Frankfurtu

Podczas kryzysu COVID-19, nasz zespół tymczasowo zaprzestał podróży przeglądowych i nie publikujemy nowych recenzji lotów i hoteli. Podczas gdy dostarczanie naszym czytelnikom bezstronnych, szczegółowych recenzji doświadczeń z podróży jest jedną z naszych głównych misji, teraz nie jest na to czas. Wszyscy uwielbiamy podróżować i wiemy, że Ty również. Tak więc, aby pomóc Ci zachować rozrywkę – i być może zainspirować Cię – ponownie publikujemy wybór naszych najpopularniejszych recenzji z 2019 i 2020 roku, w tym ten poniżej. Mamy nadzieję, że pomoże ci to, gdy wszyscy będziemy gotowi, aby ponownie zacząć rezerwować wycieczki.

Podczas kryzysu Lufthansa działa w zmniejszonym harmonogramie, podobnie jak większość linii lotniczych na świecie. 747-8, którym lecieliśmy do tego artykułu, pierwotnie opublikowanego w maju 2019 r., Obecnie obsługuje Stany Zjednoczone tylko na trasie z Frankfurtu do Chicago i z powrotem, działając trzy razy w tygodniu. That is the only U.S. destination, along with Newark, that Lufthansa is flying to until May 2, according to is current schedule.

I had heard tales of Lufthansa’s premium offerings being some of the best, from caviar and roses in first class to impeccable service in business class and even in economy. Add that you could be on a Boeing 747, and suddenly Lufthansa business class joins your bucket list.

That’s how it worked for me. Podczas ostatniej podróży do Nowego Jorku postanowiłem wrócić do domu do Londynu z międzylądowaniem we Frankfurcie (FRA) tylko po to, aby wypróbować klasę biznes Lufthansy na pokładzie królowej przestworzy. Ale czy mój pierwszy raz w LH biz spełni oczekiwania?

Księgowanie

Klasa biznes Lufthansy może być droga. I właśnie tutaj punkty i mile mogą się przydać. Lot na górnym pokładzie 747 u najwyżej notowanego przewoźnika byłby poza zasięgiem dla wielu, ale płacąc punktami, jest dostępny dla znacznie większej liczby osób.

Ponieważ Lufthansa jest członkiem Star Alliance, masz wiele możliwości rezerwacji biletów-nagród. Oczywiście Lufthansa ma swój własny program Miles & More, ale ponieważ nie jest partnerem transferowym żadnej z głównych walut punktowych, może być trudno zgromadzić wystarczającą ilość mil.

Na szczęście nagrody Lufthansy można łatwo zarezerwować za pośrednictwem partnerów linii. While you can sometimes get good value when booking through United MileagePlus, I found the best value for my trip through Avianca’s LifeMiles program, mostly because it tends not to charge exorbitant taxes and fees on award tickets.

For my one-way journey from New York-JFK to Frankfurt and continuing on to London Heathrow (LHR), I paid a total of 60,000 LifeMiles plus $65. Based on TPG’s most recent valuations, 60,000 Avianca LifeMiles are worth $1,020. Given that Lufthansa business class can cost several thousands of dollars, my points were a great value.

LifeMiles is a transfer partner of both Citi ThankYou and American Express Membership Rewards programs. Often, American Express offers bonuses for transfers to Avianca, making redemptions even more valuable.

Ground Experience

About three hours before the flight’s 4pm scheduled departure, the entire check-in area for the Lufthansa Frankfurt flight at JFK’s Terminal 1 was nearly empty for premium cabins and economy.

The somewhat unfriendly check-in agent ushered my checked bag around the carousel and out of sight. He said I would not need to collect my bag in Frankfurt for my onward flight to London.

The process was seamless, and I was checked in and ready to head to the lounge within five minutes. Dodatkowo, ze względu na godzinę odlotu – 16:00, kolejki do notorycznie zatłoczonej strefy bezpieczeństwa T1 nie były tak duże, jak w przeszłości.

Po przejściu przez punkt kontroli bezpieczeństwa, do saloniku Lufthansy było już tylko kilka kroków.

Ponieważ zarówno odprawa, jak i proces bezpieczeństwa trwały tak krótko, miałem kilka godzin na zapoznanie się z salonikiem, który jest dostępny dla pasażerów klasy biz lecących z Lufthansą lub innymi przewoźnikami Star Alliance.

Gdy po raz pierwszy wszedłem do saloniku, był on stosunkowo pusty.

Salonik jest raczej otwarty, jasny i przestronny, z ogromnymi oknami od podłogi do sufitu, które wychodzą na płytę lotniska.

Łazienki nie były wyposażone w prysznice.

Ponieważ LH401 wylatywał po południu, w bufecie były opcje lekkiego lunchu, od makaronu po grillowane warzywa, bar sałatkowy i wybór deserów. Bufet był dobrze utrzymany przez cały czas mojego pobytu w saloniku.

Bufet był również zaopatrzony w wodę Saratoga oraz wybór win, szampanów i soków. Podobnie jak jedzenie, stacja z napojami była dobrze utrzymana, nawet gdy w poczekalni zrobiło się tłoczno bliżej godziny wejścia na pokład.

Ogółem, obsługa w poczekalni była wyjątkowo przyjazna i gościnna. Przy pierwszym wejściu recepcjonista był niezwykle uprzejmy – to miła odmiana w porównaniu z moimi doświadczeniami w wielu salonikach w USA.

Pracownik odprawy i moja karta pokładowa mówiły, że boarding rozpoczął się o 15:30 dla odlotu o 16:00. Myśląc, że to trochę za późno, poszedłem do bramki o 15:10 i odkryłem, że boarding już się rozpoczął. There was no queue for premium cabins, but a large one for economy.

The gate windows provided passengers with an amazing look at the Queen of the Skies that would soon whisk us to Germany. Our 747-8, registered D-ABYT, was just four years old and painted in Lufthansa’s retro livery. Swoon.

About 15 minutes after I took my seat, the captain came over the intercom to thank passengers for being on time. Because of the quick and efficient boarding process, we were able to pull away from the gate about 10 minutes early.

Cabin and Seat

Upon entering the aircraft, pasażerowie zostali przywitani przez powitalną załogę. Ponieważ weszliśmy na pokład przez jedne z przednich drzwi, wszyscy pasażerowie zostali skierowani do tylnej części samolotu z wyjątkiem osób lecących w klasie pierwszej, które skręciły w lewo i skierowały się w stronę dziobu samolotu.

Z powodu konfiguracji samolotu Lufthansa 747, wszyscy pozostali pasażerowie musieli najpierw przejść przez kabinę klasy biznes na niższym pokładzie. Klasa biznes w samolocie Lufthansa 747-8 jest podzielona na trzy kabiny:. Konfiguracja, którą leciałem miała 80 miejsc biz: 48 na dolnym pokładzie podzielonych na 36-miejscową część główną i minikabinę bezpośrednio za nią z zaledwie 12 miejscami, plus 32 na górnym pokładzie. (Lufthansa lata również inną wersją 747-8, z jeszcze większą pojemnością klasy biz, wynoszącą 92 miejsca.)

W dwóch kabinach na dolnym pokładzie, fotele typu lie-flat były rozmieszczone w konfiguracji 2-2-2. Choć nie było to idealne rozwiązanie, ponieważ nie wszyscy pasażerowie mieli bezpośredni dostęp do przejścia, kabina sprawiała wrażenie nowoczesnej i świeżej.

Na górnym pokładzie, gdzie ja siedziałem, 747 jest nieco węższy. Z tego powodu 32 fotele lie-flat na górze były skonfigurowane w układzie 2-2. Chociaż nadal nie jest to idealne rozwiązanie dla pasażerów siedzących przy oknie, którzy muszą przechodzić przez uchylone siedzenie, aby wysiąść – szczególnie niewygodne, gdy siedzenie jest w trybie leżenia – kabina jest bardziej intymna.

Z powodu konstrukcji górnego pokładu, z kuchnią i klatką schodową z tyłu kabiny, siedzenia z przodu mają najwięcej prywatności i ciszy. Dwie toalety znajdują się z przodu kabiny i jedna z tyłu.

Niezależnie od pokładu górnego czy dolnego, fotele klasy biznes LH na 747-8 mają 64 cale rozstawu i 20 cali szerokości. W porównaniu z innymi produktami klasy biznes, 20 cali szerokości jest raczej po wąskiej stronie. Still, I didn’t find it to be an issue either when seated upright or in lie-flat position.

My seat, 86K, was at the window. A firm pillow and blanket, both in Lufthansa blue and yellow, were already on the seat.

The bright gray and white of the interior were offset perfectly by the clay-colored divider and the navy of the inflight bedding.

Next to each passenger’s head was an extendable reading light.

Two universal power outlets were between the two seats.

Each window seat on the upper deck had a large storage compartment next to it. The bins were big enough to be able to store multiple personal bags, shoes and nearly anything else you wanted out of the overhead bins. Udało mi się zmieścić moją mocno zapakowaną torbę Longchamp bez żadnego problemu.

Schowki, które znajdowały się równo z oknami były dostępne tylko na górnym pokładzie 747-8. Na dolnym pokładzie, gdzie fotele były ustawione w konfiguracji 2-2-2, nie było schowków. Zamiast tego, siedzenia przy oknach przylegały do ściany kabiny.

Przy każdym oparciu fotela znajdowało się jeszcze więcej schowków. Pod otomaną znajdowała się niewielka przestrzeń idealna do przechowywania butów.

A pod ekranem rozrywki pokładowej i kieszenią na literaturę znajdował się mały, wysuwany schowek. Pojemnik każdego z foteli był już otwarty, gdy wchodziłem na pokład, gdzie znajdowała się pełnowymiarowa butelka wody oraz zestaw kosmetyków Lufthansy dla klasy biznes.

Funkcjonalność sterowania fotelem została wbudowana w centralny podłokietnik, z każdym przyciskiem w starym, ikonicznym żółtym kolorze Lufthansy. Oprócz trzech zaprogramowanych pozycji – pionowej, wypoczynkowej i leżącej – różne części fotela można było również dostosować do własnych potrzeb.

Pod środkowym podłokietnikiem znajdował się stolik na tacę oraz pilot zdalnego sterowania systemem rozrywki pokładowej. W głębokiej komorze znajdowały się słuchawki, które były przymocowane na stałe.

W pozycji leżącej łóżko mierzyło 78 cali długości. Wyżsi podróżni mogą uznać, że siedzenie jako całość – pomiędzy szerokością a długością łóżka – jest nieco ciasne. Przy 5 stopach, 7 calach, znalazłem siedzenie, aby być raczej wygodne. Możesz zapewnić sobie kilka dodatkowych centymetrów szerokości obniżając przeciwległy podłokietnik.

Klasa biz Lufthansy jest dobra dla par podróżujących razem, ale z siedzeniami ustawionymi pod kątem do wewnątrz i bez przegrody oddzielającej prywatność, produkt może być niewygodny, jeśli siedzisz obok nieznajomego. Na szczęście dla mnie górny pokład był po pustej stronie i nie miałem nikogo obok siebie. Jestem pewien, że gdybym miał kolegę, moje zdanie na temat twardego produktu byłoby inne, ponieważ konfiguracja 2-2 (górny pokład) i 2-2-2 (dolny pokład) nie jest konkurencyjna z najlepszymi dzisiejszymi produktami.

Ogólnie rzecz biorąc, kabina w tym czteroletnim samolocie była nowa i przyjazna. Nie wykazywała wielu wyraźnych oznak zużycia, co było dość niezwykłe. Największe wrażenie zrobiła na mnie nie tylko estetyczna natura kabiny – uwielbiam kombinację niebieskiego, brązowego, szarego, żółtego i białego – ale także ilość miejsca do przechowywania na górnym pokładzie. Z tego powodu polecam górny pokład zamiast miejsc na dolnym pokładzie. Nie tylko będziecie mieli więcej miejsca do przechowywania, ale jako całość, kabina sprawia wrażenie bardziej intymnej i ekskluzywnej niż którakolwiek z dwóch kabin na dolnym pokładzie.

Wyposażenie i IFE

As mentioned before, each seat in the business-class cabin was outfitted with a blue-and-yellow sleep set. I loved the design of the pillow and blanket with just a touch of yellow — like Lufthansa’s new livery. During the night, I didn’t find the blanket to be too hot, and the pillow was perfectly stuffed to make for comfortable sleep.

Each passenger got an amenity kit inside the small pop-out container below the seat in front. W środku znajdował się standardowy zestaw udogodnień – skarpetki, maska na oczy, zatyczki do uszu, zestaw dentystyczny oraz balsam do ust Korres.

Pod podłokietnikiem znajdował się nie tylko stolik i pilot do systemu inflight-entertainment, ale także miejsce, w którym przechowywane były słuchawki. Słuchawki Bose, które również były ozdobione logo żurawia Lufthansy, były dobrej jakości. Choć nie są to najbardziej wyciszające urządzenia, jakich używałem w samolocie, dobrze radziły sobie z blokowaniem standardowych odgłosów samolotu.

Łazienki były dobrze zaopatrzone w produkty L’Occitane, wilgotne chusteczki, zestawy do golenia i grzebienie.

System rozrywki pokładowej wyposażono w 15-calowy ekran dotykowy wbudowany w oparcie fotela. Podczas gdy ekran ma pewne nachylenie, nie był on doskonale widoczny, jeśli znajdowałeś się w pozycji leżącej. Oprócz funkcji ekranu dotykowego, który był bardzo czuły, był również mały ręczny pilot przechowywany pod podłokietnikiem.

Na tym locie, było mnóstwo opcji, aby zapewnić pasażerom rozrywkę, w tym 222 filmy i 188 programów telewizyjnych. Było tam wszystko, od nowości po klasykę. Trudno byłoby Ci znaleźć coś, co zapewniłoby Ci rozrywkę.

Samolot był wyposażony w Wi-Fi. Wybrałem pakiet poczty elektronicznej i surfowania po sieci Flynet, który kosztował 20 dolarów za cały lot. Mimo, że był reklamowany jako „najlepiej nadający się do poczty elektronicznej opartej na przeglądarce, wiadomości podczas całego lotu i lekkiego przeglądania stron internetowych”, znalazłem to fatalnie powolny. W rzeczywistości, test prędkości pokazał, że moja prędkość pobierania wynosiła tylko 0.09 Mbps, podczas gdy mój upload wynosił 0.24 Mbps.

Food and Beverage

As we boarded, cabin crew came around the cabin, introducing themselves and handing out a menu and a beverage. I asked for sparkling wine, which was served in a crane-embellished glass. Other choices included water or orange juice.

Shortly after takeoff, cabin crew promptly came around again to take orders for meal service. Along with the meal order, crew also took orders for a premeal beverage. The friendly flight attendant highly recommended the chenin blanc from South Africa, which retails for about $10 per bottle. The beverages were prepared in the middle of the cabin. I wasn’t let down by the FA’s recommendation, which had pleasant citrusy and fruity notes.

I loved the ubiquitous Lufthansa crane branding. Do wina podano również orzeszki, które nie były podgrzewane.

Załoga krążyła po kabinie rozdając gorące ręczniki przed posiłkiem.

Wkrótce po dostarczeniu napoju przed posiłkiem i orzeszków załoga podała przystawkę. Dostałem prosciutto, parmezan, vitello tonnato, sałatkę Caprese i krewetki. Podobała mi się różnorodność i wszystko było świeże – zwłaszcza sałatka Caprese i krewetki.

Inne przystawki to tatar z łososia z kremem wasabi lub śródziemnomorska sałatka z grillowanych warzyw.

Każdemu pasażerowi podano również sałatkę z rukoli i mieszanych sałat z koprem włoskim, pieczonym pomidorem i parmezanem. Sałatka była najgorszą częścią posiłku, ze zwiędniętą sałatą i smutno wyglądającą prezentacją.

Na danie główne dostałem rigatoni z sosem z pieczonych pomidorów, cukinią i bakłażanem. Danie to było bez smaku i skąpe w cukinię i bakłażana.

Inne dania główne to policzek wołowy i kotlet jagnięcy z grilla z gnocchi i sosem Café de Paris oraz pieczoną brokułą; lub krewetki ananasowe z ryżem jogurtowym i burakiem z pięcioma przyprawami.

Serwis posiłku zwieńczył fantastyczny deser. Dostałam domowej roboty tabliczkę czekolady, która była boska. Batonik był gładki, ale niezbyt bogaty, oblany sproszkowaną czekoladą i uzupełniony świeżymi malinami. Jako miłośniczka słodyczy, uznałam to za najważniejszy punkt posiłku.

Niemal godzinę przed lądowaniem zaproponowano nam śniadanie (lądowanie we Frankfurcie było zaplanowane na 5:30 rano). Zamiast kazać nam wybierać, załoga podała nam oba śniadania z menu. Pierwsze, musli gryczane z jagodami goji i suszoną morelą, było smaczne. The second was smoked turkey breast, beef salami, cottage cheese and cheddar cheese.

Breakfast was also served with fresh fruit and a croissant. I found the food overall to be good. The fruit was fresh, and there was a good variety.

Overall, the food on this flight was good but not great. While I definitely didn’t go hungry, I felt some of the dishes lacked true flavor. That said, there were bright spots in the meal — the brightest of which was the homemade chocolate bar.

Service

What really helped to set this flight apart from other business-class experiences I’ve had before was the service. Słyszałem wcześniej fantastyczne rzeczy o załodze Lufthansy, a ten lot nie zawiódł mnie.

Od momentu wejścia na pokład załoga samolotu była przyjazna i wydawała się być naprawdę szczęśliwa, że robi to, co robi. Przyjazna agentka zauważyła, że robię dużo zdjęć i zamiast zażądać, abym przestał, co zdarzało się już wcześniej, zaproponowała, że zrobi mi zdjęcie w fotelu.

Gdy nadszedł czas na obsługę posiłków, na obrusie, który jako pierwszy został położony na moim stoliku, znajdował się włos. Stewardesa była bardzo przepraszająca i dostała nowy obrus. Obsługa może uczynić lot albo go zepsuć, a w tym przypadku była to ta pierwsza opcja.

Overall Impression

Klasa biznes Lufthansy to wciąż solidny sposób na podróż przez Atlantyk. Pomimo obiektywnie nieaktualnego produktu twardego, miałem niezwykle przyjazną załogę, komfortowe udogodnienia i przyzwoite jedzenie. Gdybym siedział na dolnym pokładzie ze współlokatorem, prawdopodobnie miałbym inne doświadczenia, ale ponieważ siedziałem na stosunkowo pustym górnym pokładzie bez nikogo obok mnie, naprawdę podobał mi się ten lot.

Dodając fakt, że można uzyskać spektakularną wartość z punktów i mil, Lufthansa biz staje się jeszcze bardziej atrakcyjną opcją. Jest to coś, co każdy AvGeek powinien mieć na swojej liście.

Wszystkie zdjęcia autorstwa autora.

Złóż wniosek teraz

Editorial Disclaimer: Opinions expressed here are the author’s alone, not those of any bank, credit card issuer, airlines or hotel chain, and have not been reviewed, approved or otherwise endorsed by any of these entities.

Disclaimer: The responses below are not provided or commissioned by the bank advertiser. Responses have not been reviewed, approved or otherwise endorsed by the bank advertiser. It is not the bank advertiser’s responsibility to ensure all posts and/or questions are answered.