The are the most inspirational women in history

Przyglądamy się niektórym z najbardziej przełomowych i inspirujących kobiet w historii: od Kleopatry do Rosy Parks i Emmeline Pankhurst.

Oto najbardziej inspirujące kobiety w historii; ich osiągnięcia wydają się tym bardziej imponujące, biorąc pod uwagę współczesny świat, w którym żyjemy, gdzie moda, trendy i polityka mogą zmieniać się za pomocą hashtaga tak szybko, jak bicie serca, co oznacza, że znalezienie ponadczasowej inspiracji może czasami wydawać się zadaniem niemożliwym. Dlatego właśnie poniższe kobiety zasługują na wyróżnienie i są tak samo ważne teraz, jak i w przeszłości.

Przez całą historię, kobiety odważnie i niestrudzenie walczyły o uznanie siebie za jednostki i ekspertów w swojej dziedzinie, co dla większości mężczyzn było luksusem, ponieważ było dla nich oczywiste.

Przełomowe projektantki, odkrywczynie kosmosu, pilotki, działaczki polityczne i feministki, artystki, monarchinie i przywódczynie. Jest coś, co łączy te wszystkie inspirujące kobiety: wszystkie są wojowniczkami i nadal inspirują nas w naszym współczesnym życiu. leanor Roosevelt wezwała nas kiedyś, byśmy „codziennie robili jedną rzecz, która cię przeraża”. Poniżej przedstawiamy garstkę silnych kobiet, które odpowiedziały na to wezwanie i właśnie to zrobiły.

Poznaj najbardziej inspirujące kobiety w historii:
Kleopatra

Kleopatra

’I will not be triumphed over.’

Wydaje się dziwne i niemal niepasujące, że kobieta, która stała się definicją niezależnej siły, determinacji i władzy w epoce rządzonej przez mężczyzn, powinna nosić imię po greckim „chwała ojca”. Do czasu jej nagłej śmierci w 30 r. p.n.e., chwała będzie całkowicie jej. Wieki później Kleopatra wciąż nas oczarowuje. O urodzie faraona napisano już wiele: Rzymski konsul Kasjusz Dio mówił o „kobiecie niezwykłej urody”. W rzeczywistości jej „piękno” jest największym mitem, który określa jej dziedzictwo. Podważa on również jej prawdziwą potęgę. Daleko od hollywoodzkich wizji Elizabeth Taylor i Angeliny Jolie, które dziś celebrujemy, Kleopatra nie powaliła Antoniusza i Cezara na kolana swoim dobrym wyglądem, ale raczej dowcipem, urokiem i intelektem. Piękno Kleopatry zmienia się wraz ze zmieniającymi się modami, ale jej zacięty dynamizm nigdy się nie zmienia.

Rosa Parks

Rosa Parks

„Chciałabym być zapamiętana jako osoba, która chciała być wolna… aby inni ludzie też byli wolni.”

W jej własnych skromnych słowach, „wszystko, co robiłam, to próbowałam wrócić z pracy do domu”. W rzeczywistości zrobiła nieskończenie więcej: z dnia na dzień stała się przywódczynią ruchu na rzecz praw obywatelskich w USA. 1 grudnia 1955 r. Rosa Parks, 42-letnia afroamerykańska szwaczka, odmówiła ustąpienia miejsca białemu pasażerowi w autobusie miejskim w Montgomery. Ten odosobniony czyn i pojedyncza odpowiedź – „nie, nie jestem” – zapoczątkowały bojkot, który trwał przez 381 dni, aż miasto uchyliło prawo wymuszające segregację rasową w publicznych autobusach. Nieustraszone odrzucenie przez Rosę segregacji rasowej uczyniło z niej „pierwszą damę praw obywatelskich”. Sam dzień – dzień, w którym została aresztowana – będzie na zawsze znany jako Rosa Parks Day.

Mary Wollstonecraft

Mary Wollstonecraft

’If women be educated for dependence; that is, to act according to the will of another fallible being, and submit, right or wrong, to power, where are we to stop?

W 1792 roku, wezwanie Mary Wollstonecraft do równości i jej poparcie dla praw kobiet uderzyło w osiemnastowieczne społeczeństwo niczym grom rozłupujący drzewo na dwie części. Na szczęście żyjemy teraz w czasach, w których myśl feministyczna jest uważana za normę – mamy takie postaci jak Caitlin Moran, Lena Dunham i Germaine Greer, którym należą się za to brawa – ale pod koniec 1700 roku sugestia Wollstonecraft, że mężczyźni i kobiety powinni być uważani za równych jako istoty rozumne, była tak rewolucyjna jak Joanna d’Arc galopująca konno z wyciągniętym mieczem. Publikacja 'A Vindication of the Rights of Woman’ w 1792 roku jest uważana za jeden z najwcześniejszych przykładów filozofii feministycznej. Nie trzeba było długo czekać, by nastąpił odwrót od niej i nie wznowiono jej aż do połowy XIX wieku. Prawdziwa rewolucjonistka, duch Wollstonecraft wciąż trwa.

Nora Ephron

Nora Ephron

’Staram się pisać części dla kobiet, które są tak skomplikowane i interesujące, jak kobiety w rzeczywistości.’

Dziennikarka, eseistka, dramatopisarka, scenarzystka, powieściopisarka, producentka, reżyserka…robiła to wszystko. Nora Ephron walczyła z nierównością płci w przemyśle, który wciąż źle przedstawia kobiety przed kamerami i za kulisami. Jako dziennikarka „The Post” szybko zdobyła sławę jako hollywoodzka scenarzystka, odpowiedzialna za być może najlepszą komedię romantyczną wszech czasów: „Kiedy Harry poznał Sally”. Nie poprzestając na karierze scenarzystki, Nora napisała szczere książki, które dały jej wyjątkowo dowcipny, ostry i – czasami – łamiący serce wgląd w życie prywatne. Jej autobiograficzna powieść z 1983 roku, „Zgaga”, przedstawia rozpad jej małżeństwa z odświeżającą szczerością i zabójczymi dowcipami. W przemówieniu inauguracyjnym w 1996 roku, w swoim dawnym żeńskim liberalno-artystycznym college’u w Wellesley, powiedziała słynne słowa: „Przede wszystkim bądź bohaterką swojego życia, a nie ofiarą.’

Emmeline Pankhurst

Emmeline Pankhurst

’Zaufaj Bogu – ona to zapewni.

Jako synonim prawa wyborczego kobiet, jak samo słowo 'sufrażystka’, w 1999 roku magazyn Time uznał Emmeline Pankhurst za jedną ze 100 najważniejszych osób XX wieku, mówiąc: 'ukształtowała ideę kobiet dla naszych czasów; wstrząsnęła społeczeństwem w kierunku nowego wzorca, od którego nie było już odwrotu’. W 1903 roku Pankhurst była współzałożycielką Women’s Social and Political Union (WSPU) z jasnym programem skoncentrowanym na bezpośrednich działaniach mających na celu zdobycie przez kobiety praw wyborczych. Naszym stałym mottem miały być czyny, a nie słowa” – powiedziała później. Słowa te wkrótce okazały się prawdziwe. To właśnie w więzieniu Holloway Emmeline Pankhurst przeprowadziła swój pierwszy strajk głodowy, wytrzymując przemoc i znęcanie się, aby zapewnić wszystkim kobietom prawo do głosowania.

Josephine Baker

Josephine Baker

’I wasn’t really naked. Po prostu nie miałam na sobie żadnych ubrań.”

Jej ruchy były niepowtarzalne: rytmiczne dłonie, gyrujące biodra i elastyczne nogi, które napędzały ją po parkiecie jak hipnotyzujące żagle wiatraków. Nowojorska „najlepiej opłacana chórzystka w wodewilu” zdobyła sławę w Paryżu w stylu deco w „La Revue Nègre” w połowie lat dwudziestych. Ernest Hemingway, największy kobieciarz, nazwał ją „najbardziej sensacyjną kobietą, jaką ktokolwiek kiedykolwiek widział”. Jednak pomimo jej popularności i sławy, walka Rosy Parks była również jej walką. Po powrocie do Ameryki w latach 50. odmówiono jej rezerwacji w 36 hotelach. Swoją walkę przeniosła do klubów kabaretowych, odmawiając występów przed posegregowaną rasowo publicznością (mimo oferty klubu z Miami opiewającej na 10 000 dolarów). Nie przestraszyły jej nawet telefony z pogróżkami od Klu Klux Klanu. W 1963 roku stanęła u boku Martina Luthera Kinga na Marszu na Waszyngton. Była tam jedyną oficjalną kobietą przemawiającą.

Malala Yousafzai

Malala Yousafzai

„Nie chcę być zapamiętana jako dziewczyna, którą zastrzelono. Chcę być zapamiętana jako dziewczyna, która się postawiła.”

9 października 2012 r. strzelec wsiadł do szkolnego autobusu Malali w Pakistanie, zapytał o jej imię i strzelił jej trzy razy w głowę. Jej zbrodnia? Wypowiedzenie się na temat edukacji dla dziewcząt. Strach przegrał, a odwaga zwyciężyła. Postać naszych czasów, zastrzelenie Malali było przełomowym momentem, który sprawił, że nastolatka z dnia na dzień stała się mężem stanu walczącym o równe prawa. W 2013 roku magazyn Time umieścił Malalę Yousafzai na liście „100 najbardziej wpływowych osób na świecie”. 10 października 2014 roku Malala odebrała Pokojową Nagrodę Nobla. Nie zapominajmy, że wciąż ma zaledwie 17 lat.

Amelia Earhart

Amelia Earhart

„Kobiety muszą próbować robić rzeczy tak, jak próbowali mężczyźni. Kiedy im się nie udaje, ich porażka musi być tylko wyzwaniem dla innych.”

Amelia Earhart dodała kobietom skrzydeł, dosłownie. Jako pierwsza kobieta-lotnik, która w 1928 r. samotnie przeleciała nad Oceanem Atlantyckim, była – co niewiarygodne – dopiero szóstą kobietą, która otrzymała licencję pilota. W 1931 r., ustanawiając rekord świata w wysokości lotu na 18 415 stóp, Earhart dołączyła do „Dziewięćdziesięciu Dziewięciu”, organizacji kobiet-pilotów, które zjednoczyły się, aby zachęcić kobiety do uprawiania lotnictwa. Kiedyś określiła lęki jako „papierowe tygrysy”, dodając: „proszę wiedzieć, że jestem świadoma zagrożeń. Chcę to zrobić, bo chcę to zrobić”. Podczas próby okrążenia kuli ziemskiej w 1937 r. Earhart zaginęła nad środkowym Pacyfikiem. Nigdy jej nie odnaleziono. Jej ostateczna porażka stała się, jak sama kiedyś powiedziała, wyzwaniem dla nas wszystkich.

Valentina Tereshkova

Valentina Tereshkova

’Jeśli kobiety mogą być pracownicami kolei w Rosji, dlaczego nie mogą latać w kosmosie?’

W 1963 roku Valentina, była pracownica przemysłu tekstylnego ze Związku Radzieckiego, została pierwszą kobietą w kosmosie, okrążając Ziemię czterdzieści osiem razy. Położyła na szali czterech poprzednich amerykańskich astronautów – wszystkich mężczyzn – z ich łączną liczbą trzydziestu sześciu. Mało tego, zapisała na swoim koncie więcej lotów niż wszyscy amerykańscy astronauci, którzy latali przed nią. Miała tylko 26 lat. No właśnie, siostro.

Frida Kahlo

Frida Kahlo

’Feet, what do I need you for when I have wings to fly?

Zrozumieć Fridę to zrozumieć jej ból. Nie czyni to z niej ofiary własnego cierpienia – wręcz przeciwnie. Wiele traumatycznych przeżyć, które nękały jej życie – w tym przerażający wypadek autobusowy, w wyniku którego została kaleką i nie mogła zajść w ciążę – dało jej narzędzia, dzięki którym mogła namalować swoją wewnętrzną prawdę. Jej mąż Diego Rivera powiedział kiedyś o sztuce Fridy, że „obrazy, które wywyższają kobiece cechy wytrzymałości i prawdy, rzeczywistości, okrucieństwa i cierpienia”. Dalej podsumował: 'Nigdy wcześniej kobieta nie przelała na płótno tak udręczonej poezji’. Frida Kahlo powiedziała kiedyś: „Maluję swoją własną rzeczywistość”. Jej obrazy są nieustraszone, ponieważ malują sprzeczną dwoistość kobiecego doświadczenia. Pod pewnymi względami sztuka Fridy jest zarówno płatkiem róży, jak i cierniem.

Florencja Nightingale

Florencja Nightingale

’Pierwszym wymogiem szpitala jest to, aby nie szkodził chorym.’

Często uważana za 'damę z lampą’, Florence Nightingale przeciwstawiła się swoim rodzicom, aby zostać pielęgniarką. Kiedy w 1853 r. wybuchła wojna krymska, Florence zabrała 38 pielęgniarek do tureckiego szpitala wojskowego – po raz pierwszy pozwolono na to kobietom. Jej kampania na rzecz poprawy jakości opieki pielęgniarskiej w szpitalach wojskowych doprowadziła do opublikowania przez Florence w 1859 r. książki „Notes on Nursing”, która do dziś jest w druku. Kolejny kobiecy debiut miał dopiero nadejść: Florence została pierwszą kobietą członkiem Królewskiego Towarzystwa Statystycznego w 1858 r.

Elizabeth Taylor

Elizabeth Taylor

’I’ve been through it all, baby, I’m mother courage.’

Sprawdź w słowniku słowo 'survivor’, a być może zobaczysz Elizabeth Taylor dumnie spoglądającą na Ciebie, bez wątpienia pod ciężarem kilku olśniewających diamentów. Nie tylko przeszła przez to wszystko, ale zrobiła to z torebką Balenciaga pełną trafnych powiedzonek, które uciszyły jej krytyków z tabloidów.

Coco Chanel

Coco Chanel

„Najodważniejszym czynem jest wciąż myśleć za siebie. Na głos.”

Coco Chanel nie tylko rzuciła wyzwanie ówczesnym normom płci poprzez swoje życie osobiste i karierę – jej ubrania uwolniły kobiece ciało i przeprojektowały jego sylwetkę. Męskie ubrania stały się również damskie: bretonowe topy, swetry crewneck, spodnie, płaskie obcasy i garnitury. Jej własna sylwetka – chłopięca klatka, ścięte włosy i opalona skóra – szybko stała się modnym odrzuceniem tradycyjnego ideału kobiecości. Co więcej, jej sukienki pokazywały dwa palce w górę restrykcyjnym gorsetom. Vogue szybko nazwał jej małą czarną sukienkę 'the garçonne’ (wygląd małego chłopca).

Marie Curie

Marie Curie

’Teraz nadszedł czas, aby zrozumieć więcej, abyśmy mogli mniej się bać.’

Marie Curie zdobyła dwie Pokojowe Nagrody Nobla – w 1903 i ponownie w 1911 roku – ale to nie znaczy, że jej współcześni mężczyźni dali jej łatwy czas. Wręcz przeciwnie, walczyła z seksizmem przez całą swoją karierę. Często byłam pytana, zwłaszcza przez kobiety, jak udaje mi się pogodzić życie rodzinne z karierą naukową” – wyjawiła kiedyś. Cóż, nie było to łatwe”. Krytycy jednak nigdy jej nie załamali. Badania Marii Curie nie tylko przyczyniły się do rozwoju promieniowania rentgenowskiego w chirurgii, lecz także jej wytrwałość wyróżniała ją spośród męskich rówieśników. Podczas wojny światowej pomagała nawet wyposażyć ambulanse w aparaty rentgenowskie, sama jeżdżąc nimi na linię frontu.

Elizabeth I

Elizabeth I

’Wiem, że mam ciało słabej i wątłej kobiety, ale mam serce i żołądek króla, a także króla Anglii.’

Była córką jednego z najbardziej przerażających królów, jacy kiedykolwiek zasiadali na tronie Anglii – i królową, której zacięty intelekt i dworski wdzięk podzieliły kościół na dwie części. Elżbieta stała się jednym z najdłużej panujących monarchów w Anglii (rządziła przez 44 lata) i przywróciła stabilność, definiując swoje rządy tak skutecznie, że obecnie nazywamy je po prostu „elżbietańskimi”. A co najlepsze? Zrobiła to bez mężczyzny u swego boku. Zamiast tego Elżbieta deklarowała, że jest żoną swojego królestwa, a w 1599 r. odniosła się do swoich poddanych jako do „wszystkich moich mężów, mój dobry ludu”. Z biegiem lat zaczęła się bać i czcić tak samo jak jej ojciec, Henryk VIII, a papież Sykstus V oświadczył: „Jest tylko kobietą, tylko panią połowy wyspy, a jednak budzi strach w Hiszpanii, we Francji, w Imperium, we wszystkich”.

Edith Cavell

Edith Cavell

„Zdaję sobie sprawę, że patriotyzm nie wystarczy. Nie mogę żywić do nikogo nienawiści ani goryczy.”