The Hollow Earth Is Filled With Giants, Germans, and A Little Sun

Giganci, Niemcy i raj czekają w Hollow Earth. (Rainy Season in the Tropics Frederica Edwina Churcha)

Ach, podziemia. Od niepamiętnych czasów ludzie wierzyli, że tuż pod powierzchnią naszej planety znajduje się inny świat. Dla wielu kultur – na przykład starożytnych Greków – jest to mroczne miejsce wypełnione duszami zmarłych. Ale większość z tych wczesnych wierzeń była metaforyczna lub mitologiczna.

Współczesna nauka utrzymuje, że Ziemia jest nieprzerwaną serią warstw, skorup i płynnej magmy otaczającej gęste, gorące jądro zbudowane głównie z żelaza i niklu. Ale nie wszyscy są przekonani. W XVII wieku niektóre z wiodących umysłów naukowych tamtych czasów wysunęły nową teorię – że planeta jest w rzeczywistości pusta. Idea ta okazała się niezwykle trwała.

Nawet dzisiaj istnieje mała grupa wyznawców wydrążonej Ziemi, którzy dzielnie walczą o potwierdzenie swoich idei poprzez książki, strony internetowe, spotkania i niektóre niezwykle ambitne plany podróży.

„Moja koncepcja wydrążonej Ziemi, oparta na moich badaniach jest taka, że skorupa Ziemi ma około 800 mil grubości, od zewnętrznej do wewnętrznej powierzchni”, mówi Rodney Cluff, autor książki World Top Secret: Our Earth IS Hollow. W naszej rozmowie telefonicznej posunął się jeszcze dalej: połowa planety jest zajęta przez ciężar powierzchniowy, potem jest pusta przestrzeń, a następnie coś jeszcze. „Zawieszone w centrum tego zagłębienia jest wewnętrzne słońce, które jest podzielone na strony dnia i nocy”, mówi, „Inną częścią teorii wydrążonej Ziemi jest to, że w pobliżu bieguna północnego i południowego są znaczące otwory, które prowadzą do wnętrza.”

Teoria wydrążonej Ziemi brzmi jak science fiction i często jest przedstawiana jako taka, ale niektórzy z największych naukowców w historii podpisali się pod nią. W pewnym momencie wydawało się to wręcz logiczne.

Naukowe podstawy pustej ziemi

Prawdopodobnie pierwszą osobą, która naukowo spekulowała o pustej ziemi był nie kto inny jak Edmund Halley, o sławie Komety Halleya. Zaproponowana w 1692 roku jako sposób na wyjaśnienie anomalii w odczytach kompasu, teoria Halleya zakłada, że planeta jest serią zagnieżdżonych, kulistych powłok, wirujących w różnych kierunkach, a wszystkie otaczają centralne jądro. Według jego szacunków, opartych na odczytach pola magnetycznego i wiedzy na temat grawitacyjnego przyciągania Słońca i Księżyca do Ziemi, model ten mógł tłumaczyć wszelkie niedokładności w odczytach pól magnetycznych planety. Postulował również, że przestrzeń pomiędzy każdą powłoką mogła mieć świetliste atmosfery zdolne do podtrzymywania życia.

Ilustracja z Teorii Koncentrycznych Sfer Americusa Symmesa. (Obraz: Wikipedia)

Dziwny pomysł Halleya był rozwijany przez następne kilka stuleci, porzucając nieporządny pogląd o wielu sferach na rzecz znacznie zabawniejszej wizji, że całe wnętrze Ziemi jest tylko jedną, niemożliwie wielką jaskinią. Ogólnie rzecz biorąc, temu nowemu poglądowi na pustą Ziemię towarzyszy teoria małego słońca, które wisi w samym centrum, tworząc bujne, nadające się do życia środowisko po drugiej stronie powierzchni Ziemi. Według wielu stron internetowych poświęconych pustej Ziemi, wizja ta została opracowana wśród słynnych matematyków i naukowców, takich jak Leonhard Euler w XVIII wieku i Sir John Leslie w XIX wieku, chociaż źródła tych akredytacji wydają się być nieco mgliste.

Niezależnie od tego, skąd pochodzi, model pustej Ziemi zdołał się rozwinąć i przetrwać. W 1818 roku John Cleves Symmes, Jr. opublikował swój Okólnik nr 1, ogłaszając światu, że Ziemia jest pusta. Symmes, weteran wojny 1812 roku i nieudany kupiec, wkrótce stał się być może najbardziej znanym i odnoszącym sukcesy zwolennikiem teorii Wydrążonej Ziemi. Jego początkowa wizja wnętrza Ziemi była jakby uproszczoną wersją wielowarstwowego modelu Halleya, z tą różnicą, że wersja Symmesa zawierała ogromne otwory na biegunie północnym i południowym, które umożliwiały dostęp do ukrytego wewnątrz świata. Otwory te, jego unikalny dodatek do teorii Hollow Earth, będą nawet znane jako „Symmes Holes.”

Symmes’ Circular No. 1 (Obraz: John Cleves Symmes, Jr/Wikipedia)

W swojej pierwszej deklaracji Symmes zaproponował zorganizowanie ekspedycji na biegun północny, gdzie był pewien, że uda im się zlokalizować jeden z tych otworów i uzyskać dostęp do wnętrza Ziemi. On również wierzył, że wnętrze Ziemi nie tylko może, ale wręcz wspiera życie, mówiąc w Okólniku nr 1, że wnętrze Ziemi będzie „zaopatrzone w oszczędne warzywa i zwierzęta, jeśli nie w ludzi”. Symmes wierzył, że jego teoria nie jest fikcją naukową, ale faktem naukowym, i że odnosi się nie tylko do Ziemi, ale także do wszystkich ciał planetarnych. Dla niego cały wszechświat był pusty.

Nawet w XIX wieku teorie Symmesa były witane z drwiną przez społeczeństwo i społeczność naukową, ale nie dało się go uciszyć. Symmes kontynuował swoją kampanię, dając wykłady i publikując listy na temat Wydrążonej Ziemi, zawsze dążąc do wyprawy na Biegun Północny, która udowodniłaby jego teorię. Przebijając się przez sceptyków, Symmes w końcu zdołał przekonać wystarczającą liczbę ludzi o możliwości istnienia wydrążonej Ziemi, by w 1822 roku on i jego zwolennicy skłonili Kongres do głosowania nad finansowaniem jego ekspedycji. Grant został odrzucony, ale wiara Symmesa w wewnętrzną Ziemię nigdy nie umarła. Kontynuował kampanię na rzecz teorii aż do swojej śmierci w 1849 r.

Giganci, Niemcy i Raj czekają wewnątrz Wydrążonej Ziemi. (Image: Wikipedia)

Nawet po śmierci Symmesa jego idea nadal kwitła wśród wyznawców. Studenci i wielbiciele pracy Symmesa, a nawet jego własny syn nadal publikowali materiały wyjaśniające coraz dziwniejszą teorię.

Jeden z dziwacznych odłamów tradycyjnej teorii Wydrążonej Ziemi, wysunięty przez naturalnego uzdrowiciela i przywódcę kultu, Cyrusa Teeda, nawet odwrócił tę ideę, wymyślając „kosmologię komórkową”, która umieściła cały wszechświat wewnątrz powłoki. Zgodnie z myślą Teeda, tak naprawdę żyliśmy we wnętrzu wydrążonej Ziemi, patrząc na wszechświat, który sam w sobie był tylko iluzją stworzoną przez dziwny mechanizm słoneczny. Gwiazdy były tylko odbiciami światła tego mechanizmu. Teoria Teeda stała się na tyle popularna, że wokół niego rozwinął się mały kult, nazwany Jednością Koreshan, po tym jak Teed zmienił imię na Koresh. Koreshanie założyli rozległą kolonię w Estero na Florydzie w 1894 roku, ale większość społeczności rozpadła się po śmierci Teeda w 1908 roku.

Zarówno Teed, jak i Symmes wciąż mają pomniki poświęcone ich pracy i przekonaniom. Miejsce, w którym społeczność Koreshan stworzyła swój dom, jest obecnie chronione jako Koreshan State Historic Site, podczas gdy Ohio’s Hollow Earth Monument jest poświęcony pracy Symmesa.

Nawet jak niewiarygodne były wierzenia Symmesa i Teeda, teoria Wydrążonej Ziemi rozrosła się w XX wieku i zaczęła nabierać jeszcze bardziej nadprzyrodzonego charakteru.

Od nauki do science fiction

W 1864 roku Jules Verne opublikował Podróż do wnętrza Ziemi, która proponowała dziwny świat wewnątrz naszego, i choć nie był to pierwszy utwór fikcyjny, który proponował coś takiego (można argumentować, że pierwszym takim utworem fikcyjnym dotyczącym dziwnego świata wewnątrz naszego jest poemat Dantego, Inferno), dzieło Verne’a szybko stało się wzorcem dla takich opowieści fantastycznych, dając początek całemu podgatunkowi podziemnego science-fiction. Wiele z tych historii wykorzystywało teorie Halleya i Symmesa jako punkty wyjścia do opowieści o dziwnych prehistorycznych dżunglach i wysoko zaawansowanych, zaginionych rasach ludzi. Powieść z 1892 roku, The Goddess of Atvatabar, or The History of the Discovery of the Interior World, wykorzystała model Symmesa jako podstawę do opowieści o bogatym świecie wewnętrznym zamieszkałym przez rasę duchowo oświeconych istot. Ta wizja Wydrążonej Ziemi wydaje się być jedną z głównych inspiracji wielu obecnych tropów wśród współczesnej teorii wydrążonej Ziemi.

Mapa Atvatabar. (Image: C. Durand Chapman/Wikipedia)

Współczesna wiara w teorię Wydrążonej Ziemi może być nieco trudna do sprecyzowania, obejmując tak rozbieżne tematy jak Zorza Północna, a nawet uciekający Hitler („Niemcom udało się dotrzeć do Wydrążonej Ziemi. Zawarli umowę z ludźmi w Pustej Ziemi.”). Największymi zwolennikami teorii wydają się być pojedynczy myśliciele tacy jak Cluff, którzy często mają swoje własne zdanie na temat hipotezy, lub podtrzymują to, co uważają za prawdziwy dowód. Pomimo różnic kilka tematów wydaje się być wspólnych wśród Hollow Earth truthers.

Wśród większości wyznawców, wnętrze Hollow Earth jest bujnym tropikalnym rajem, który bardzo prawdopodobnie mieści zaawansowaną rasę ludzi/obcych/gigantów. W większości scenariuszy mieszkańcy są potomkami starożytnych ras, takich jak Lemurianie lub, jak w ujęciu Cluffa, Zagubionych Dziesięciu Plemion Izraela, prowadzeni tam przez północny otwór polarny przez samego Boga. Bez względu na to skąd pochodzą, są ogólnie scharakteryzowani jako miłujący pokój i zaawansowani daleko poza naszą planetą. „Posiadają technologię latającego spodka. Żyją w doskonałym zdrowiu przez setki lat. Ich nauka jest o wiele bardziej zaawansowana, ponieważ żyją o wiele dłużej” – mówi Cluff.

Czy Aurora Borealis mogą być emanacją z Wydrążonej Ziemi? (Aurora Borealis Frederica Edwina Churcha)

Doskonały klimat, który według wierzeń istnieje w Pustej Ziemi, podobno produkuje zwierzęta i ludzi, którzy są więksi i o wiele zdrowsi niż ci na powierzchni. „Ma ona doskonałą temperaturę. Bóg zrobić the wewnętrzny słońce tak, że ono zapewniać ciepło, podczas the noc, i trochę mniej przy noc….Trees rosnąć do tysiąc stopa wysoki. Ludzie dorastają nawet do 15 stóp wysokości” – powiedział nam Cluff. „Ze względu na idealne warunki, życie zwierzęce również rośnie naprawdę duże”. Ten wewnętrzny świat jest czasami nazywany lub kojarzony z Agarthą, legendarnym miastem w jądrze Ziemi często związanym ze wschodnim mistycyzmem.

Fear of a Hollow Planet

Jeśli należy wierzyć, że Ziemia jest w rzeczywistości pusta i jest domem dla wszelkiego rodzaju super-ras i megafauny, dlaczego nigdy się z nimi nie skontaktowaliśmy, ani nie udaliśmy się tam? Według Cluffa, kontaktowaliśmy się, ale międzynarodowy spisek bankowy pracował nad zatuszowaniem istnienia Pustej Ziemi i ukryciem dowodów na istnienie jakichkolwiek Dziur Symmesa. Ten rodzaj paranoicznego, konspiracyjnego myślenia wydaje się być kolejnym znakiem rozpoznawczym wśród współczesnych wyznawców Pustej Ziemi, ponieważ tak naprawdę nie ma innej siły, która mogłaby powstrzymać nas przed zaangażowaniem się w cuda wewnętrznej Ziemi, biorąc pod uwagę nasz obecny poziom technologii i wolność eksploracji.

Jednym z najbardziej popularnych dowodów na istnienie Pustej Ziemi jest rzekomy tajny wpis admirała Richarda Byrda, który twierdził, że był pierwszą osobą, która przeleciała nad biegunem północnym i południowym. Według wierzących, tajny dziennik Byrda z 1947 roku zawierał raport o wleceniu do jednej z dziur Symmesa i nawiązaniu kontaktu z rasą, która żyje wewnątrz Ziemi.

Oczywiście to też zostało podobno zatuszowane.

Jeśli teorie Cluffa są poprawne, Wydrążona Ziemia mogłaby wyglądać coś takiego. (El Río de Luz autorstwa Frederica Edwina Churcha)

Przez połowę lat 2000 i początek 2010, Cluff był w rzeczywistości częścią długo oczekiwanej ekspedycji znanej ostatnio jako North Pole Inner Earth Expedition. Niestety po wielu niepowodzeniach, w tym sponsorów i członków zespołu padających ofiarą nieszczęść, od raka po śmiertelne katastrofy lotnicze, ekspedycja została zawieszona. Gdyby ekspedycja zakończyła się sukcesem, zespół wyczarterowałby jeden z największych na świecie statków łamiących lód prosto na Biegun Północny, gdzie próbowałby skontaktować się z mieszkańcami Wydrążonej Ziemi przez otwór, który, jak wierzyli, uda im się znaleźć. Cluff wierzy, że różne niepowodzenia projektu są dziełem międzynarodowego spisku bankowego, ale ma nadzieję, że pewnego dnia będzie w stanie zdobyć fundusze i nowego kierownika ekspedycji, który pomoże kontynuować projekt.

A nawet jeśli tak się nie stanie, teoria Wydrążonej Ziemi będzie prawdopodobnie kontynuowana. Dopóki ludzie nie będą mogli zajrzeć do wnętrza Ziemi, kto może powiedzieć, że nie jest ona wypełniona Niemcami, kosmitami lub bardzo małym słońcem.