Z archiwum: TV Actor Michael Landon Is Dead at 54
Zmarł po południu w swoim domu w Malibu z żoną, Cindy, i innymi członkami rodziny przy łóżku, powiedziała Ronne Schmidt, recepcjonistka dla adwokata i przyjaciela Landona, Jay Eller. Usługi pogrzebowe będą prywatne. Rodzina prosi, aby datki były wysyłane do American Cancer Society.
Stan aktora pogarszał się gwałtownie od 8 kwietnia, kiedy ogłosił, że ma nieoperacyjnego raka wątroby i trzustki.
„Zamierzam z tym walczyć”, powiedział ojciec dziewięciorga naturalnych i adoptowanych dzieci z trzech małżeństw na konferencji prasowej w swoim domu na ranczu. „Każda chwila staje się trochę ważniejsza po czymś takim. Żyjcie każdą chwilą, chłopaki.”
Kilka minut w uroczystym spotkaniu z mediami, zmienił biegi, ogłaszając, że „chcę, aby mój agent wiedział, że to strzela do piekła wszelkie szanse na zrobienie reklamy zdrowej żywności.”
W nadchodzących tygodniach dziesiątki tysięcy kartek z życzeniami powrotu do zdrowia z całego świata zostały dostarczone do jego domu, lub do jego biura produkcyjnego, gdzie wymyślił seriale telewizyjne, począwszy od perypatetyckich aniołów, poprzez pionierów Zachodu, aż po specjalne programy o moczeniu nocnym i sportowcach z liceum, którymi Landon był.
W maju Landon pojawił się wraz ze swoim przyjacielem i sąsiadem, Johnnym Carsonem, w programie „The Tonight Show” i skrytykował tabloidy za spekulacje na temat tego, jak długo spodziewano się, że będzie żył. Tabloidy mimo to kontynuowały napaść.
Carson, którego syn Richard zginął 21 czerwca w wypadku samochodowym, powiedział w poniedziałek:
„To był druzgocący tydzień dla mnie i mojej rodziny. Michael zadzwonił w ostatni poniedziałek wyrażając swoje najgłębsze współczucie z powodu śmierci mojego syna Ricky’ego. Odwaga i wrażliwość, jaką wykazał w naszej rozmowie, w pocieszaniu mnie, gdy był w wielkim bólu, świadczy o jakości tego człowieka i jego charakterze.”
Landon urodził się jako Eugene Maurice Orowitz w Forest Hills, N.Y., dla publicysty i kierownika teatru Eli Orowitz i byłej aktorki komedii muzycznej na Broadwayu Peggy O’Neill. Jego dzieciństwo było w najlepszym wypadku nieszczęśliwe. Musiał odpierać bicie od matki-samobójczyni, która życzyła mu śmierci, jednocześnie radząc sobie z konserwatywnymi WASP-ami w Collingswood, N.J., gdzie był jednym z dwóch żydowskich chłopców dorastających w tym mieście.
W 1987 roku powiedział magazynowi Redbook, że nie był popularny w szkole podstawowej, ponieważ był uczniem z samą piątką. Próbował to zmienić w szkole średniej i ukończył ją jako drugi od końca w klasie liczącej 301 osób.
Chociaż był drobnej budowy, dzięki determinacji i setkom godzin ćwiczeń ustanowił krajowy rekord szkoły średniej w rzucie oszczepem z wynikiem 211 stóp, 7 cali.
To właśnie na boisku lekkoatletycznym po raz pierwszy zasmakował słodyczy publicznego uwielbienia, które miało mu pozostać na zawsze. „Rozkoszowałem się widokiem szoku na twarzach ludzi, gdy widzieli, że tak chudy facet uzyskuje takie odległości”, powiedział TV Guide w 1969 r.
Jego umiejętności przyniosły mu stypendium sportowe z USC i przekonanie, że podobnie jak Samson, jego siła jest w jakiś sposób związana z jego długimi włosami.
Prawda czy nie, ten dogmat stał się rzeczywistością, gdy niektórzy nieprzychylni koledzy sportowcy z USC siłą zmusili go do obcięcia włosów. Landon odkrył, że stracił 50 stóp ze swoich najlepszych wyników, a następnie uszkodził więzadła w ramieniu, próbując nadrobić ten dystans.
Koniec kariery sportowej, opuścił USC pod koniec pierwszego roku studiów, sprzedawał koce, pracował jako magazynier i rozładowywał wagony towarowe w magazynie, gdy niedoszły aktor poprosił go o pomoc w przygotowaniu się do przesłuchania.
Eugene Orowitz był tak zaintrygowany ideą aktorstwa, że zapisał się na instruktaż w Warner Bros. Kiedy odbyło się przesłuchanie, to Landon – a nie jego kolega z wagonu towarowego – został poproszony o dołączenie do szkoły aktorskiej studia.
Landon chciał porzucić swoje nazwisko na rzecz Mike’a Lane’a, ale Screen Actors Guild powiedziała mu, że to nazwisko jest zajęte. Po przeskanowaniu książki telefonicznej, wybrał Michaela Landona. Cztery miesiące później Landon został obsadzony w głównej roli w telewizyjnym „Telephone Time.”
Landon zadebiutował w filmie w 1957 roku w „I Was a Teen-Age Werewolf”, obecnie kultowym klasyku.
Po kilku mniejszych rolach telewizyjnych – w tym rola w serialu westernowym „Restless Gun” (1957-59)- został obsadzony jako romantyczny, spontaniczny i lekko niepoważny Little Joe Cartwright w „Bonanzie.”
Westerny NBC, skupione na wdowcu, który był ojcem trzech bardzo różnych synów z wielu małżeństw, działały w latach 1959-73.
Przez większość lat 60-tych, „Bonanza”, która działała w niedzielne wieczory, była najpopularniejszym programem w telewizji, i była nr 1 od 1964 do 1967 roku. W tym czasie był oglądany co tydzień w 87 krajach przez około 400 milionów widzów.
To właśnie w czasie, gdy grał w tym serialu, Landon zaczął pisać. Pewnego tygodnia w 1963 roku, wspominał, nie było żadnego scenariusza „Bonanzy”, a jeśli jeden nie pojawił się do tego poniedziałkowego poranka, serial miał przerwać produkcję. W piątek, jak mówi Landon, usiadł na podłodze w swoim salonie z ołówkiem i żółtą kartką papieru i używając stolika do kawy jako biurka, napisał scenariusz o Cartwrightach, którzy zostali pomyleni z rabusiami banków.
Następnym krokiem była reżyseria.
„Po czterech czy pięciu latach emisji przyszedł do mnie i powiedział, że napisał scenariusz, który chciałby wyreżyserować”, powiedział zmarły Lorne Greene, który wcielił się w postać Bena Cartwrighta, właściciela dobrze prosperującego rancza Ponderosa o powierzchni tysiąca mil kwadratowych w Comstock Lode Country w Nevadzie. „Powiedziałem producentowi, że uważam to za wspaniały pomysł. Michael ma wspaniałą wyobraźnię i wie, jak poruszyć ludzi.”
Landon napisał i wyreżyserował inne segmenty cenionego westernu, w którym interakcje między postaciami miały pierwszeństwo przed fabułą i przemocą.
Po odejściu Landona, jedynym żyjącym członkiem oryginalnej obsady „Bonanzy” jest Pernell Roberts.
„Pan Roberts jest głęboko zasmucony śmiercią Michaela”, powiedział Brian Rix, menadżer aktora.
Kiedy „Bonanza” zeszła z anteny, Landon szukał serialu, nad którym mógłby mieć większą kontrolę. Wybrał „Little House on the Prairie.”
Landon, który wcielił się w postać patriarchy rodziny Charlesa Ingallsa, walczył o to, by odejść od książki bardziej niż robili to scenarzyści. Wygrał swoją walkę i udowodnił, że ma rację, dając NBC 10 sezonów (1974-83) najlepiej ocenianego programu.
Gdy pojawiła się „Autostrada do nieba”, Landon nie tylko zagrał Jonathona Smitha, anioła w okresie próbnym przynoszącego miłość i zrozumienie Ziemianom, ale także przejął kontrolę nad programem jako współproducent wykonawczy.
Ale chociaż jego autokratyczne metody zraniły niektórych, ówczesny prezes NBC Entertainment Brandon Tartikoff zapłacił Landonowi ostateczny komplement, mówiąc: „Moja wymarzona sieć byłaby 22 godzinami takich talentów jak jego. Bardzo go lubię.”
W 1976 roku Landon napisał, wyreżyserował i wystąpił w „The Loneliest Runner”, filmie telewizyjnym o nastoletnim sportowcu opartym na własnych traumach Landona związanych z moczeniem nocnym.
Marsha Daly, in her 1987 biography of Landon, called him „a moody, complex, sometimes sweet, sometimes savage man driven to succeed and to be recognized as one of the most extraordinary men in Hollywood.”
MORE ARCHIVAL OBITUARIES
From the Archives: Eddie Albert, 99; Versatile Stage and Screen Actor Best Known for Role in 'Green Acres’
From the Archives: Actor Bela Lugosi, Dracula of Screen, Succumbs After Heart Attack at 73
From the Archives: Eartha Kitt dies at 81; TV’s Catwoman, sultry singer of 'Santa Baby’
From the Archives: Wizard of Fantasy Walt Disney Dies
From the Archives: Passionate Star Anthony Quinn Dies