Vertel je kinderen de waarheid: de Kerstman is echt

Opinion

Door Susan Konig

Updated: December 22, 2020 | 9:39am

Ik kwam een paar jaar geleden een buurvrouw en haar dochter tegen in onze lobby. De dochter rende naar de trap, terwijl haar moeder en ik op de lift wachtten. Ik dacht dat het meisje probeerde haar moeder te verslaan naar hun appartement. Volgens de etiquette van de lift, gaf ik de moeder een kleine glimlach en een knikje. Ze zuchtte en biechtte me toen plotseling op: “Ze is er net achter gekomen dat de kerstman niet bestaat.”

Een ogenblik overwoog ik haar wezenloos aan te staren en toen naar adem te happen: “Er is geen Kerstman?” In plaats daarvan antwoordde ik: “O, gaat het goed met haar?”

Ze is woedend op me omdat ik tien jaar lang tegen haar heb gelogen.”

Ik glimlachte weer en knikte. Wat kon ik zeggen?

Ik denk dat liegen tegen je kinderen zo slecht nog niet is, vooral als ze klein zijn en de leugen kan helpen iets van de hoopvolle onschuld en betovering van de wereld voor hen te bewaren.

En ik geloof in de kerstman. Nee, echt, dat doe ik. Lieg ik daarover? Hoe weet jij dat nou?

Mijn buurman heeft blijkbaar veel gezelschap. Er is een landelijke trend gaande waarbij ouders zich haasten om hun kleine kinderen te vertellen dat de kerstman niet bestaat.

Ze vertellen hun kinderen dat de kerstman niet bestaat, omdat ze niet tegen hun kinderen willen liegen. “Het is verontrustend als mensen zeggen dat iets echt is, en het dan niet echt is,” vertelde een van die ouders in 2018 aan The Post. Dus toen het aankwam op haar eigen opvoedingskeuzes voor de feestdagen, besloot ze “prioriteit te geven aan de waarheid.”

Dezelfde ouders, die er niet voor terugdeinzen om Kerstmis en het geloof en de vreugde voor hun eigen kinderen te verpesten, zijn vreemd genoeg wel gevoelig voor het verpesten ervan voor anderen.

Dus vertellen ze hun kinderen, tegen wie ze niet willen liegen, om “te doen alsof” en “het spel mee te spelen” met de andere kinderen en die kinderen te vertellen dat er een Kerstman is – hoe is dat geen liegen?

Zie je, ze willen het geloofssysteem van andere kinderen niet beledigen, en ze willen uitgenodigd blijven worden voor kerstfeestjes.

De verwennerijtjes staan hun kinderen niet toe in de magie van de Kerstman te geloven, maar ze vragen hun kinderen te doen alsof hij wel bestaat als ze in de buurt zijn van andere kinderen die wel in de Kerstman geloven.

Volg je dat? Hoofdpijn veroorzakend, is het niet? O, de jaren van therapie. .

Dus wat is fout: liegen over de Kerstman, of liegen over liegen over de Kerstman?

Ik herinner me dat Susie Denk me in de derde klas vertelde dat de Kerstman niet bestond. Ik meldde dit onmiddellijk aan mijn moeder. Mijn moeder vroeg: “Nou, wat denk jij ervan?”

Ik zei: “Het is triest dat Susie Denk niet in hem gelooft, want nu komt de Kerstman niet meer bij haar thuis.”

Mijn moeder was het ermee eens en veranderde van onderwerp. Geen kwaad, geen fout.

Denk eraan, als je je kind vertelt dat de Kerstman niet bestaat, rent je kind naar school om het aan een ander kind te vertellen. En ik zeg het niet graag, maar je kind zal het nieuws niet op een aardige, begripvolle, empathische manier vertellen.

Je kind zal naar het dichtstbijzijnde kind rennen en zeggen: “Hé, Ralph, raad eens? Er is geen Kerstman. Het zijn je ouders die cadeautjes onder de boom leggen. Voel je niet dom, sukkel!”

En waarom doet je engeltje zo gemeen tegen die arme, ongelukkige Ralph? Misschien omdat ze boos is dat haar domme ouders haar de waarheid hebben verteld.

Iedereen weet dat als je niet in de Kerstman gelooft, hij ook niet komt. Dan moet je alle cadeaus zelf kopen. En als je wel in de Kerstman gelooft, zul je met plezier cadeaus kopen of maken, omdat de Kerstman in je zit – of omdat de Kerstman je ouders zijn, die nu grootouders zijn, en die je helpen cadeaus voor de kinderen te kopen omdat ze zoveel van hen houden en omdat ze altijd zijn blijven geloven.

En hoe zit het met de man in het winkelcentrum die de Kerstman speelt en zo veel vreugde verspreidt? Zit de Kerstman in hem? Of de mysterieuze persoon die naar Walmart ging en ieders spaargeld voor de feestdagen afbetaalde.

Was dat niet de Kerstman?

En toen elk van mijn vier kinderen verward van school thuiskwam rennen en eiste te weten hoe het zat, omdat een of ander kind “de waarheid” had geflapt, glimlachte ik en zei: “Natuurlijk is er een Kerstman!’

Loog ik? Alleen de Kerstman weet het.

Susan Konig is uitgever en auteur van drie boeken, waaronder “Waarom dieren zo dicht bij de weg slapen (en andere leugens die ik mijn kinderen vertel).” Twitter: @SusanKonig