Bruxisme Witboek (pagina 11)
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13
Voedingssupplementen. De vitale rol van magnesium in de zenuw- en spierfunctie heeft bij ten minste twee onderzoekers het vermoeden doen rijzen dat bruxisme te wijten kan zijn aan onvoldoende consumptie, of inefficiënt gebruik, van dit metaal. Een magnesiumtekort in het dieet zou frequent tandenknarsen veroorzaken bij zowel slapende als wakkere varkens (zie Lehvila, 1994, blz. 219). Bij mensen bestaat de voorgestelde behandeling uit magnesiumsupplementen. Volgens Ploceniak (1990), bijvoorbeeld, leidt langdurige toediening van magnesium bijna altijd tot genezing van bruxisme. Dit bevestigt het eerdere rapport van Lehvila (1974), die opmerkelijke verminderingen in de frequentie en duur van het knarsen beweerde (en soms het volledig stoppen ervan) bij zes patiënten die eenmaal daags een tablet met verschillende vitaminen en mineralen innamen (waaronder 25 mg {bij kinderen} of 100 mg {bij volwassenen} magnesium), gedurende ten minste vijf weken. Wanneer de inname van supplementen werd gestopt, keerden de symptomen terug.
Eerder bracht een soortgelijke logica Cheraskin & Ringsdorf (1970) ertoe de effecten van voedingssupplementen te bestuderen op tandenknarsers of -klemmers. Hiervan namen er 16 calcium, vitamine A, vitamine C, vitamine B5 (pantotheenzuur), jodium en vitamine E. Toen zij een jaar later werden ondervraagd, meldden zij dat het bruxisme verdwenen was. De 15 bruxisten die alleen vitamine A, C, E en jodium innamen, vertoonden daarentegen geen verbetering. Het leek redelijk te concluderen dat calcium en pantotheenzuur (vitamine B5) de werkzame stoffen waren.
Er is duidelijk meer onderzoek nodig op dit gebied. Als dergelijke beweringen zelfs maar op een klein deel van de bruxers van toepassing zijn, verdienen ze het om van dichtbij te worden bekeken, omdat het innemen van deze supplementen relatief gemakkelijk, veilig en vrij van bijwerkingen is.
De enige feedback die ik over deze aanpak heb ontvangen is deze:
Ik heb gemerkt dat ik overdag ondraaglijk tandenknars als ik veel heb gesport en veel heb gezweet. Calcium en magnesium zijn de enige dingen die het tandenknarsen stoppen. Interessant is dat ik ’s nachts helemaal niet meer klem.
Aanbeveling: Totdat dergelijke beweringen zijn bevestigd, beperkt of weerlegd in een grootschalig, dubbelblind onderzoek, kan de beste strategie bestaan uit het dagelijks innemen van het volgende: magnesium (ongeveer 100 mg), calcium (150 mg), en pantotheenzuur (50 mg), gecombineerd met ten minste het volgende: vitamine A (1.000 IE), C (300 mg), E (60 mg), en jodium (0,1 mg=100 mcg). Als het bruxisme afneemt, moet de patiënten worden aangeraden deze pillen te blijven innemen. Als binnen ongeveer 8 weken geen verbetering wordt waargenomen, moet met de aanpak worden gestopt.
Noten en waarschuwingen:
- In deze voedingsstudies nemen bruxisten meestal een aantal vitaminen en mineralen, niet slechts één; het is dus nog niet mogelijk om het effectieve voedingsmiddel aan te wijzen. Bovendien werken deze supplementen vaak synergetisch of coöperatief, zodat een paar mineralen en vitaminen moeten worden genomen om een tekort aan één te corrigeren. Daarom moeten, totdat we meer over het onderwerp weten, alle bovengenoemde supplementen worden ingenomen, niet alleen magnesium of calcium.
- De beschikbare gegevens vertellen ons weinig over optimale doseringen, dus er is een element van onzekerheid bij de beslissing hoeveel te nemen.
- Kinderen moeten verhoudingsgewijs minder nemen. Bijvoorbeeld, een achtjarige die ongeveer 70 pond weegt, moet ongeveer de helft van de aanbevolen dosering innemen.
- Magnesium moet worden vermeden in geval van nierinsufficiëntie en acute dehydratie. Het mag niet worden ingenomen als het diarree of andere bijwerkingen veroorzaakt, of als het interfereert met andere geneesmiddelen. Men moet afzien van het voorschrijven van meer dan 100 mg per dag, omdat inname van te veel, of langdurige behandeling, vermoeidheid en ademhalingsproblemen kan veroorzaken. Inname van te veel magnesium kan zelfs hypermagnesemie veroorzaken, met misselijkheid, braken, lusteloosheid en verstopping van de blaas tot gevolg. Zoals voor de meeste geneesmiddelen geldt, moet de dosering ruwweg worden bepaald aan de hand van het gewicht. Naar mijn mening is ruwweg 0,7 mg per dag per pond lichaamsgewicht voldoende (dus een persoon van 143 pond moet niet meer dan 100 mg magnesium innemen).
- Een grootschalig experiment naar de effectiviteit van voedingssupplementen had al lang moeten plaatsvinden.