Frito-Lay

Frito-Lay begon als twee afzonderlijke bedrijven in het begin van de jaren 1930 die in 1961 fuseerden tot Frito-Lay. In 1965 werd het een dochteronderneming van PepsiCo. Snacks die onder de naam Frito-Lay worden geproduceerd zijn onder meer Lay’s aardappelchips, Fritos maïschips, Cheetos kaassnacks, Doritos en Tostitos tortillachips. Frito-Lay Noord-Amerika genereert een derde van de jaarlijkse operationele winst van PepsiCo.”

“Frito-Lay Geschiedenis

The Frito Company

In 1932 kocht Charles Elmer Doolin, manager van de Highland Park Confectionery in San Antonio, een maïs-chips recept, een handheld aardappel ricer en 19 retail accounts van een maïs-chips fabrikant voor $ 100, die hij leende van zijn moeder. Doolin richtte een nieuw maïs-chips bedrijf op, The Frito Company, in de keuken van zijn moeder. Doolin en zijn moeder en broer produceerden de maïs-chips, Frito’s genaamd, en hadden een productiecapaciteit van ongeveer 10 pond per dag. Doolin verdeelde de Frito’s in zakjes van 5¢. De dagelijkse verkoop bedroeg 8 tot 10 dollar en de winst bedroeg gemiddeld ongeveer 2 dollar per dag. In 1933 steeg de productie van Fritos van 10 pond naar bijna 100 pond door de ontwikkeling van een “hamer “pers. Tegen het einde van het jaar waren er productielijnen operationeel in Houston en Dallas. Het hoofdkantoor van de Frito Company verhuisde ook naar Dallas om te profiteren van de centrale ligging van de stad en een betere beschikbaarheid van grondstoffen. In 1937 opende The Frito Company zijn Onderzoek en Ontwikkelingslaboratorium en introduceerde nieuwe producten, waaronder Fritos Pindakaas Sandwiches en Fritos Pinda’s, als aanvulling op Fritos en Fritatos Aardappelchips, die waren geïntroduceerd in 1935.

In 1941 opende het bedrijf zijn Western Division in Los Angeles met twee verkoop routes, die het prototype zou worden voor het distributiesysteem van The Frito Company. In 1945 werd The Frito Sales Company opgericht om de verkoop te scheiden van de productie-activiteiten. De uitbreiding werd voortgezet met de uitgifte van zes franchises door de Frito National Company in hetzelfde jaar. In 1950, werden Frito’s verkocht in alle 48 staten.The Frito Company gaf haar eerste openbare aandelen uit in 1954. Op het moment van Doolin’s dood in 1959, produceerde The Frito Company meer dan veertig producten, had fabrieken in achttien steden, had meer dan 3.000 mensen in dienst en had in 1958 een omzet van meer dan $ 50 miljoen. Tegen 1962 zouden Frito’s verkocht worden in 48 landen.

H.W. Lay & Bedrijf

In 1931 verkocht een verkoper Herman Lay aardappelchips in het zuiden van de Verenigde Staten vanuit zijn auto. In 1932 begon Lay een aardappelchipszaak in Nashville, Tennessee. Lay werd aangenomen als verkoper voor de Barrett Food Products Company, een fabrikant van Gardner’s Potato Chips in Atlanta, Georgia, en nam uiteindelijk Barrett’s magazijn in Nashville over als distributeur. Lay nam zijn eerste verkoper in dienst in 1934, en drie jaar later had hij 25 werknemers en een grotere fabriek waar hij popcorn en pindakaas sandwich crackers produceerde.

Een vertegenwoordiger van de Barrett Food Company nam in 1938 contact op met Lay en bood aan om Barrett’s fabrieken in Atlanta en Memphis aan Lay te verkopen voor $ 60.000. Lay leende $30.000 van een bank en haalde de Barrett Company over om het verschil in preferente aandelen te nemen. Lay verhuisde zijn hoofdkwartier naar Atlanta en richtte in 1939 de H.W. Lay & Company op. Later kocht hij de Barrett-fabriek in Jacksonville, Florida, samen met andere fabrieken in Jackson, Mississippi, Louisville, Kentucky en Greensboro, North Carolina. Lay behield het handelsmerk Gardner van Barrett Food Products tot 1944, toen de productnaam werd veranderd in Lay’s Potato Chips.

Lay breidde in de jaren 1950 verder uit met de aankoop van The Richmond Potato Chip Company en de Capitol Frito Corporation. Tegen 1956, met meer dan 1.000 werknemers, fabrieken in acht steden en filialen of magazijnen in dertien andere, was H.W. Lay & Company de grootste fabrikant van aardappelchips en snack foods in de Verenigde Staten.

Fusie vormt Frito-Lay, Inc.

In 1945 verleende de Frito Company de H.W. Lay & Company een exclusieve franchise voor de productie en distributie van Fritos in het zuidoosten. De twee bedrijven werkten toe naar nationale distributie en ontwikkelden een hechte zakelijke band. In september 1961 fuseerden The Frito Company en H.W. Lay & Company tot Frito-Lay, Inc, waarbij hun hoofdkantoor werd samengevoegd in Dallas, Texas. Op dat moment bedroeg de jaarlijkse omzet van het bedrijf 127 miljoen dollar, grotendeels gegenereerd uit de verkoop van de vier belangrijkste merken van die tijd: Fritos, Lays, Cheetos en Ruffles.

Divisie van PepsiCo, Inc.

In februari 1965 kondigden de raden van bestuur van Frito-lay, Inc. en Pepsi-Cola een plan aan voor de fusie van de twee bedrijven. Op 8 juni 1965 werd de fusie tussen Frito-Lay en Pepsi-Cola Company goedgekeurd door de aandeelhouders van beide bedrijven, en werd een nieuw bedrijf, PepsiCo, Inc. genaamd, gevormd. Op het moment van de fusie bezat Frito-Lay 46 fabrieken in het hele land en meer dan 150 distributiecentra in de Verenigde Staten.

De fusie werd nagestreefd om meerdere factoren, een daarvan was de mogelijkheid voor Frito-Lay snacks om te worden gedistribueerd buiten de oorspronkelijke markten van de Verenigde Staten en Canada-via Pepsi-Cola’s bestaande aanwezigheid en distributienetwerk in 108 landen op het moment van de fusie. De internationale distributie van Frito-Lay-producten breidde zich kort na de fusie in 1965 uit, en de aanwezigheid in de VS groeide tegelijkertijd, met als resultaat dat Lay’s in 1965 het eerste aardappelchipsmerk werd dat in het hele land werd verkocht (in alle 50 Amerikaanse staten).

Ook in deze tijd had PepsiCo zich voorgenomen Frito-Lay-snacks naast frisdranken van Pepsi-Cola op de markt te brengen. In een interview met Forbes in 1968 vatte Donald Kendall, CEO van PepsiCo, dit samen door op te merken dat “Aardappelchips je dorstig maken; Pepsi bevredigt de dorst.” Plannen om de frisdrank- en snackproducten gezamenlijk te promoten werden later dat jaar gedwarsboomd, toen de Federal Trade Commission zich hiertegen uitsprak.

1965-1980

Nadat PepsiCo was opgericht, behield Frito-Lay nog steeds dezelfde merk- en productlijn als vier jaar daarvoor, bestaande uit Fritos, Lay’s, Cheetos, Ruffles en Rold Gold pretzels. Al snel begon het bedrijf uit te breiden met de ontwikkeling van nieuwe snackmerken in de jaren 1960 en 1970, waaronder Doritos (1966), Funyuns (1969) en Munchos (1971). Het populairste nieuwe Frito-Lay-product dat in deze periode werd gelanceerd was Doritos, dat aanvankelijk werd gepositioneerd als een tortillachip met meer smaak. In het begin werd de chip door de consumenten als te flauw ervaren. In reactie hierop lanceerde het bedrijf Doritos opnieuw in de smaken Taco, en later Nacho Cheese. De pittigere samenstelling bleek succesvol, en Doritos werd al snel de op een na populairste Frito-Lay productlijn, na de aardappelchips van Lay’s.

Frito-Lay kreeg in de jaren zeventig te maken met toenemende concurrentie van concurrerende chipsmerken als Pringles, gelanceerd door Procter & Gamble in concurrentie met Lay’s. Nabisco en Standard Brands breidden in de jaren zeventig ook uit met de productie van aardappelchips, kaaskrullen en pretzels, waardoor de hele lijn snackmerken van Frito-Lay onder druk kwam te staan.

1980-2000

Frito-Lay nam in 1980 Grandma’s Cookies over, dat in 1983 in de Verenigde Staten op de markt kwam. In januari 1978 voltooide de productontwikkelingsgroep van Frito-Lay onder leiding van Jack Liczkowski de ontwikkeling van Tostitos, een tortilla-chipserie in Mexicaanse stijl. Tostitos Traditional Flavor en Tostitos Nacho Cheese Flavor werden in 1980 nationaal gedistribueerd in de Verenigde Staten en behaalden een omzet van $140 miljoen, waarmee het een van de meest succesvolle nieuwe productintroducties in de geschiedenis van Frito-Lay werd. De verkoop van Tostitos groeide snel en in 1985 was het het vijfde grootste merk van Frito-Lay geworden, met een jaaromzet van 200 miljoen dollar. Voor Tostitos stonden op dat moment Doritos, Lay’s, Fritos en Ruffles, elk met een jaaromzet tussen de 250 en 500 miljoen dollar. Terwijl Tostitos een succes op lange termijn werd, werden verschillende andere nieuwe producten die in de jaren ’80 werden gelanceerd, stopgezet na tegenvallende resultaten. Tot deze kortstondige Frito-Lay producten behoorden de voorgevulde dipschelpen Stuffers en de crackers Toppels, die met kaas werden belegd. Eind jaren tachtig verwierf Frito-Lay Smartfood, een merk popcorn met kaassmaak, dat het in de Verenigde Staten begon te distribueren. Ook de internationale verkoop begon in deze periode aanzienlijk toe te nemen: in 1989 bedroeg de jaarlijkse omzet uit verkopen buiten de VS en Canada 500 miljoen dollar, wat bijdroeg aan een totale omzet van Frito-Lay van 3,5 miljard dollar in datzelfde jaar.

In de jaren negentig werden bij Frito-Lay verschillende nieuwe producten ontwikkeld en op de markt gebracht, waarvan Sun Chips, een meergranenchip die in 1991 voor het eerst werd verkocht, het meest succesvol was. Met Sun Chips en de nieuwe gebakken varianten van Tostitos en Lay’s wilde Frito-Lay inspelen op een opkomende trend onder volwassenen in de V.S., die een groeiende voorkeur vertoonden voor gezondere snackalternatieven. In 1994 boekte Frito-Lay een detailhandelsomzet van bijna 5 miljard dollar, met een verkoop van 8 miljard zakken chips, popcorn en pretzels in dat jaar, waarmee het de concurrenten Eagle (eigendom van Anheuser-Busch) en Wise (eigendom van Borden) overtrof.

Tot halverwege de jaren negentig was Frito-Lay in de organisatiestructuur van PepsiCo vertegenwoordigd als Frito-Lay, een afzonderlijke divisie van PepsiCo. Dit veranderde in 1996 toen PepsiCo haar snack food-activiteiten fuseerde tot wat de “Frito-Lay Company” werd genoemd, bestaande uit twee opeenvolgende divisies: Frito-Lay North America en Frito-Lay International. In 1997 verwierf Frito-Lay het gekonfijte popcorn snack merk Cracker Jack, in 1998 gevolgd door meerdere internationale acquisities en joint ventures, waaronder Smith’s Snackfood Company (Australië), evenals Savoy Brands (Latijns-Amerika).

Recente geschiedenis (2000 – heden)

In de vroege jaren tachtig bleef PepsiCo haar Frito-Lay merken op twee manieren laten groeien-door internationale expansie en acquisities. Door een joint-venture met Walkers, een Brits chips- en snackfabrikant, vergrootte Frito-Lay haar distributieaanwezigheid in Europa. In de jaren 2000 werden soortgelijke joint-ventures opgezet in andere regio’s van de wereld, waaronder Smith’s in Australië en Sabritas en Gamesa in Mexico. Als gevolg van deze internationale afspraken worden sommige Frito-Lay producten (zoals Doritos) wereldwijd onder dezelfde naam verkocht. Andere behouden hun oorspronkelijke regionale naam. Bijvoorbeeld, Lay’s chips zijn een soortgelijk product als Walkers Crisps in het Verenigd Koninkrijk en beide hebben vergelijkbare logo ontwerpen.

De Quaker Oats Company fuseerde met PepsiCo in 2001, wat resulteerde in Quaker snacks producten, waaronder Chewy mueslirepen en Quaker rijstwafels, die werden georganiseerd onder de Frito-Lay Noord-Amerika operationele divisie. Deze operationele structuur was van korte duur, en in 2003, als onderdeel van een herstructurering, werden de internationale activiteiten van Frito-Lay (voorheen Frito-Lay International) ondergebracht bij de divisie PepsiCo International, terwijl Frito-Lay North America werd gehandhaafd als een eigen divisie, bestaande uit Frito-Lay-activiteiten in de Verenigde Staten en Canada.

Frito-Lay bleef experimenteren met veranderingen in de samenstelling van haar producten, met de introductie van Reduced Fat Lay’s en Cheetos in 2002. De “Baked” productlijn werd in 2002 ook uitgebreid met Baked Doritos. In 2003 introduceerde Frito-Lay de eerste producten in de “Natural”-lijn, die waren gemaakt van ingrediënten die op biologische wijze waren geproduceerd. De eerste daarvan waren Organic Blue Corn Tostitos, Natural Lay’s Potato Chips (gekruid met zeezout), en Natural Cheetos White Cheddar Puffs.

In 2005 werd een nieuwe CEO, Irene Rosenfeld, aangesteld. Onder haar leiding breidde Frito-Lay Noord-Amerika zijn productlijnen verder uit met overnames zoals Stacy’s Pita Chip Company, die “Frito-Lay’s wens om breder deel te nemen in de $ 90 miljard macrosnack categorie” vertegenwoordigde, met name met betrekking tot snacks gemaakt met meer natuurlijke ingrediënten, volgens rapporten uit de industrie in die tijd. In 2010 herformuleerde Frito-Lay de Lay’s Ketel- en Lay’s-smaakchips tot een nieuwe variant met het label “gemaakt met volledig natuurlijke ingrediënten”. De verkoop van Lay’s chips steeg met 8% na de overstap naar volledig natuurlijke ingrediënten. Als gevolg hiervan kondigde Frito-Lay in 2010 zijn plannen aan om in 2011 ongeveer de helft van alle Frito-Lay producten, waaronder Sun Chips, Tostitos, Fritos en Rold Gold pretzels, om te schakelen naar volledig natuurlijke ingrediënten.”

*Informatie van Forbes.com en Wikipedia.org

**Video gepubliceerd op YouTube door “Julian Dario Combariza Gonzalez”