Hoe instabiliteit van de halswervelkolom de bloedstroom naar de hersenen verstoort en veel neurologische problemen veroorzaakt
Ross Hauser, MD
In de loop van de vele jaren dat we mensen met halswervelkolomproblemen helpen, zijn we een groot aantal symptomen tegengekomen die verder lijken te gaan dan de orthopedische, musculoskeletale en neuropathische pijnklachten die gewoonlijk worden geassocieerd met halswervelkolomaandoeningen, ‘hernia’ en cervicale radiculopathie. Terwijl veel patiënten kunnen begrijpen dat cervicale nek instabiliteit problemen kan veroorzaken met beknelde zenuwen en pijn en gevoelloosheid die zich kan uitstrekken tot in de handen of zelfs in de voeten, kunnen ze een minder goed begrip hebben van het feit dat hun cervicale wervelkolom instabiliteit ook aders beknelt en de bloedstroom naar de hersenen verstoort, belemmert en vertraagt.
We krijgen vaak e-mails of telefoontjes van mensen die al een lang medisch traject achter de rug hebben. Zij vertellen slechts één verhaal over een probleem met hersenmist of geheugen- of concentratieproblemen. Ze vertellen een verhaal van vele uitdagingen. De verhalen van deze mensen gaan ongeveer zo:
Soms heb ik het gevoel dat ik niet genoeg zuurstof binnenkrijg.
- Ik heb constant last van mijn linkerkant. Ik heb chronische hoofdpijn aan de linkerkant, mijn linkeroor zit “altijd vol” en voelt gevuld aan, ik kan niet horen en het doet pijn, ik heb pijn in mijn linkerschouder en -arm, keelpijn, hersenmist en duizeligheid. Soms heb ik het gevoel dat ik niet genoeg zuurstof krijg.
Meer symptomen, maar mijn hersenscan laat niets zien. Toch heb ik het gevoel dat ik stik.
- Jarenlang had ik last van TMJ, daarna “breidde” mijn TMJ zich uit, met andere problemen, waaronder tinnitus. Daarna gingen TMJ en tinnitus over in problemen met mijn gezichtsvermogen en visuele afwijkingen, en duizeligheid, coördinatie- en evenwichtsproblemen. Ik heb concentratieproblemen, geheugenproblemen en hersenmist. Het is alsof ik in een alternatief universum leef. De lijst van mijn problemen is nog veel langer en wordt nog langer omdat al mijn hersenscans aantonen dat er niets mis is met mijn hersenen. Toch heb ik het gevoel dat ik stik.
Hoe de instabiliteit van de halswervelkolom de slagaders afknelt en de bloedstroom naar de hersenen verstoort, belemmert en vertraagt.
Dit is een van de grote uitdagingen waar patiënten met een halswervelkolom of halsinstabiliteit mee te maken krijgen. Het begrip van welke behandeling hen het beste kan helpen en de controverses en verwarring die deze behandelingen omringen. Voor sommigen is een operatie aan de halswervelkolom de enige manier, voor anderen zijn niet-chirurgische behandelingen misschien het beste. Maar hoe zit het met patiënten bij wie de symptomen op zijn best moeilijk te begrijpen zijn of waarvan moeilijk is vast te stellen wat de oorzaak is?
In onze praktijk hebben bijna alle mensen met instabiliteit van de bovenste halswervelkolom, die voor onze niet-chirurgische behandelingen komen, een verbazingwekkende hoeveelheid hersenmist, het onvermogen om zich te concentreren, angst en depressie. Dit zijn niet de typische dingen waar artsen naar zoeken in de nek. Maar wat betreft depressie, dit is geen chemische depressie die kan worden behandeld met antidepressiva. Dit is een structurele depressie van de halswervelkolom die een veranderde bloedstroom naar de hersenen veroorzaakt en daardoor een veranderde hersenfunctie.
De interne halsslagader levert bloed aan de hersenen. De plaats waar deze voor de dwarse uitsteeksels van de C1 (atlas) en C2 (axis) ligt, maakt hem kwetsbaar voor compressie door instabiliteit van de halswervelkolom als de C1 en C2 instabiel zijn.
Een typische patiëntervaring met veranderde bloedstroom naar de hersenen vermoedelijk veroorzaakt door vermoedelijke cervicale wervelkolom – cervicale halsinstabiliteit:
We citeren hier uit ons artikel over Vertebrobasilar insufficiëntie – Hunter Bow Syndrome – Cervicale halsinstabiliteit een typische patiëntervaring met veranderde bloedstroom naar de hersenen vermoedelijk veroorzaakt door vermoedelijke cervicale wervelkolom / cervicale halsinstabiliteit:
Het hoofd naar de ene of de andere kant draaien maakt de patiënt duizelig, maakt het zicht wazig of veroorzaakt oorsuizingen
“De patiënt zal ons vertellen dat hij/zij uiteindelijk hulp is gaan halen omdat hij/zij lange tijd, soms of elke keer als hij/zij zijn/haar hoofd draaide duizelig werd, licht in het hoofd werd en zich soms aan iets moest vastgrijpen omdat hij/zij het gevoel had dat hij/zij ging flauwvallen.
Tijdens deze perioden had de patiënt ook last van wazig zien, suizende oren en evenwichtsproblemen, zelfs met lopen.
Dropaanvallen
In meer gevorderde situaties en zeker beangstigender voor deze patiënt is de “valaanval”, waarbij hij/zij plotseling en schijnbaar zonder enige reden op de grond valt en een paar seconden later weer opstaat alsof er niets is gebeurd. Voor deze patiënt is “alsof er niets is gebeurd” natuurlijk niet wat er door zijn hoofd gaat.
Toen hij naar zijn huisarts ging, zo vertelt de patiënt, begon de arts te vermoeden dat hij, de patiënt, een soort blokkade van het bloed naar de hersenen had.
In het uitsluitingsproces begon de arts te kijken naar atherosclerose of verharding van de slagaderen. Dit probleem zou worden vermoed bij patiënten die ouder zijn, diabetes, hoge bloeddruk of hypertensie hebben, roken, zwaarlijvig zijn, of een zeer slechte levensstijl hebben zonder activiteit of lichaamsbeweging. Als u tot deze risicogroep behoorde, zou u waarschijnlijk zijn doorverwezen naar een vaatchirurg om er een kijkje te nemen. Deze groep patiënten kan echter zowel aan atherosclerose lijden als aan vertebrobasillaire insufficiëntie. Bij deze groep patiënten is er niet veel nodig in de vorm van compressie van de nekrotatie om de bloedstroom naar de hersenen af te snijden in slagaders die inwendig verstopt zijn. Hier zien chirurgen een grotere urgentie om een decompressie-operatie aan te bevelen.
De problemen en uitdagingen die deze problemen voor patiënten opleveren zijn zeer breed. We zullen ons beperken tot onderzoek en klinische observatie over hoe verminderde bloedtoevoer naar de hersenen kan worden veroorzaakt door cervicale nekinstabiliteit, en u vervolgens doorverwijzen naar pagina’s op deze site over de symptomen en manifestaties van deze problemen en hoe we ze behandelen.
Inzicht in de bloedstroom naar de hersenen bij patiënten
De belangrijkste vooruitgang in het begrip van de bloedstroom naar de structuren in de hersenen, het hoofd, het gezicht en de hals, inclusief de craniale slagaders, is naar onze mening extracraniële en transcraniële doppler echografie geweest, voornamelijk omdat dit in het kantoor van een arts kan worden gedaan door de arts of zijn opgeleide personeel. Een probleem is, dat deze tests worden gedaan met de patiënt in een standaard of statische positie.
De meeste patiënten kennen de exacte hoofdpositie die hen de symptomen geeft van duizeligheid, “gebrek aan zuurstof naar de hersenen,” en aanverwante problemen. Ik kan u vertellen dat de hoofdpositie bijna altijd is wanneer ze rechtop staan of zitten, niet wanneer ze liggen, zoals wanneer deze vasculaire tests bijna altijd worden gedaan.
Voor vele jaren bestelde ik deze tests en wilde ik dat de technicus de test uitvoerde in de “kwetsbaar voor symptomen” positie van de patiënt, niet in de liggende positie. Onze patiënten vertelden ons dat, helaas, hun tests niet werden uitgevoerd zoals ik had opgedragen, voornamelijk omdat de technicus de patiënt simpelweg vertelde dat, “we de tests niet op die manier doen.”
De halswervelkolom is verstrengeld met zenuwen en bloedvaten. Instabiliteit van de halswervelkolom kan de zenuwen en bloedvaten samendrukken of afknellen, wat allerlei symptomen veroorzaakt, afhankelijk van de manier waarop de patiënt zijn hoofd beweegt.
Zelfs als er bij het onderzoek verstoringen van de bloedstroom werden gevonden, noemde de radioloog die het onderzoek uitlas, het onderzoek normaal. Toen ik eens met een collega-neurochirurg sprak, legde hij uit: “Je moet leren de scans zelf te lezen. De radiologen hebben geen ervaring met het lezen van de resultaten van de craniocervicale junctie.” Ik schrok eigenlijk toen hij me dit vertelde, maar nu weet ik dat het waar is.
Wanneer cervicale myelopathie-patiënten gaan liggen – wordt alles rustiger – een test waarbij je ligt is waarschijnlijk geen goede test als je op zoek bent naar actieve bloedstroomproblemen
Wanneer het erg wordt, ga ik liggen en wordt alles rustiger voor mij.
Vaak vertellen mensen ons in hun pre-patiënt gesprek dat hun hersenmist en aanverwante problemen minder ernstig worden als ze gaan liggen. Ze zeggen dan simpelweg dingen als:
- Ik heb nekpijn, cognitieve problemen, slapeloosheid, hoofdpijn, duizeligheid, vermoeidheid, en hersenmist. Als het erg wordt, ga ik liggen en wordt het rustiger voor me. Het probleem is dat ik nu dagenlang in bed lig.
In deze ene zin kunnen we een aanwijzing vinden dat deze patiënt problemen kan hebben met het stellen van een diagnose vanwege de manier waarop hij wordt getest. Zoals gezegd is een test waarbij je ligt waarschijnlijk geen goede test als je op zoek bent naar actieve bloeddoorstromingsproblemen.
Anestheized patients, when positioned prone, experience hypotension and reduction in cardiac output.
Kijk eens naar dit onderzoek uit maart 2019 gepubliceerd in het Indian Journal of Anesthesia.(1) Het is deels afkomstig van het National Institute of Mental Health and Neurosciences in India.
Hier zijn de samenvattende punten:
- Anesthetized patients, when positioned prone, experience hypotension and reduction in cardiac output.
- Geassocieerde autonome disfunctie in cervicale myelopathie patiënten predisponeert hen voor hemodynamische (bloedstroom) veranderingen.
- Dertig volwassen chronische cervicale myelopathiepatiënten, in de leeftijd van 18-65 jaar werden geobserveerd voor hartslag, gemiddelde bloeddruk, cardiale output, slagvolume, totale perifere weerstand (de slagaders weerstand tegen de bloedstroom), en slagvolume variatie (“De verandering in de hoeveelheid bloed uitgeworpen uit de linker ventrikel in de aorta met elke hartslag.”)
Conclusie? Vooroverliggende en niet-vooroverliggende posities zorgen voor een verschillende bloedstroom.
Noten:
- Cardiac output gedurende de gehele onderzoeksperiode (vooroverliggende positie) bleef stabiel
- Zestig procent van de patiënten ervoer hypotensie.
- Na 15 en 20 minuten na vooroverliggende positie daalde de gemiddelde bloeddruk, nam het slagvolume toe (er werd meer bloed uit het hart gepompt), en daalden de hartslag en de totale perifere weerstand. Deze veranderingen waren significant in vergelijking met de waarden vóór de buikligging. Het aantal niveaus van ruggenmergcompressie was positief gecorreleerd met de incidentie van hypotensie.
Conclusie? Of het nu gaat om flexie/extensie cervicale röntgenfoto’s, open mond laterale flexie röntgenfoto’s, flexie/extensie MRI’s, MRI’s met dunne plakjes om de ligamenten van de craniocervicale junctie te onderzoeken of doppler echografie van het hoofd en de nek, het is het beste om de tests in huis te hebben, dat is de enige manier om te garanderen dat het onderzoek precies werd gedaan wat de patiënt nodig heeft en correct werd geïnterpreteerd.
Daarom is ons test- en behandelcentrum uitgerust met röntgendiagnostiek met digitale bewegingsröntgen, omdat de traditionele scans zoveel instabiliteiten misten.
Transcraniële Doppler & Extracraniële Doppler Echografie
Om deze en andere redenen bieden wij testen aan met Transcraniële Doppler & Extracraniële Doppler Echografie. Voor het volledige artikel over deze testen kunt u terecht op onze pagina: Transcranial Doppler & Extracranial Doppler Ultrasound Testing at the Hauser Neck Center.
Hier volgt een samenvatting van dat artikel en hoe dit type testen verstoringen in de bloedstroom naar de hersenen kan aantonen en aan patiënten kan helpen verklaren waarom zij het gevoel hebben “niet genoeg zuurstof te krijgen.”
- Transcranial doppler (TCD) kan real-time, van moment tot moment, veranderingen in de bloedstroom naar de hersenen opsporen. Hierdoor kunnen veranderingen in de bloedstroom naar de hersenen en de invloed daarvan op de symptomen van de patiënt worden beoordeeld wanneer de patiënt zijn hoofd beweegt en veranderingen in de nekpositie veroorzaakt. Dit omvat het monitoren van de bloedstroom, zelfs terwijl de patiënt in het kantoor loopt.
Begrijpen dat de bloedstroom alleen in bepaalde posities van de nek kan worden onderdrukt
- Als de bloedstroom met tussenpozen wordt gecompromitteerd, zoals alleen wanneer de nek in bepaalde posities ligt, zal dit moeilijk te vangen en te diagnosticeren zijn. Om de juiste bloedstroom naar de belangrijkste zenuwen en zenuwweefsel van het lichaam (de hersenen) te beoordelen, vooral bij hoofd- en nekbewegingen, voeren we transcraniële doppler (TCD) en extracraniële doppler (ECD) echo-onderzoeken uit.
- Door middel van dynamische transcraniële doppler (TCD) en extracraniële doppler (ECD) echo-analyse kan deze afname van de bloedtoevoer worden gedocumenteerd, waarbij de hoofdoorzaak de compressie van de slagaders is die door de halswervelkolom lopen.
Het vaststellen van de positie van de nek op het moment van verergering van de hersenmist en andere neurologische symptomen
In de meeste gevallen zal uit de voorgeschiedenis van een persoon duidelijk blijken dat de symptomen/aandoeningen optreden wanneer hij rechtop staat en/of zijn nek beweegt, in tegenstelling tot wanneer hij plat ligt. Elk symptoom dat verergert bij een specifieke nekpositie of -beweging is hoogstwaarschijnlijk te wijten aan cervicale instabiliteit of een ander nekprobleem. Zelfs symptomen zoals wazig zien, veranderingen in het gezichtsvermogen, oorsuizen, duizeligheid, slecht evenwicht, hersenmist, dystonie, tremoren, verminderd geheugen, slikproblemen, slechthorendheid en vol gevoel in de oren, evenals elk type hersenzenuwprobleem, kunnen het gevolg zijn van cervicale instabiliteit. Een van de verontrustende overeenkomsten tussen het brede scala van symptomen is hoeveel patiënten ons vertellen dat niemand anders in staat is geweest om de oorzaak te vinden. Dit kan het gevolg zijn van het onvermogen van hun vroegere proeverij om te “testen”, terwijl de persoon normale dagelijkse activiteiten uitvoert. Zoals boven hun hoofd reiken om iets te pakken, hun hoofd opzij draaien, of lopen naast andere dagelijkse routines. De reden waarom mensen ons vertellen dat hun hersenscans niets laten zien, is dat de scans niets laten zien terwijl de patiënt tijdens de test in buikligging ligt.
Atlantoaxiale instabiliteit: Hypermobiliteit van C1 en C2 veroorzaakt instabiliteit van de halswervelkolom en arteriële compressie
Atlantoaxiale instabiliteit is de abnormale, overmatige beweging van het gewricht tussen de atlas (C1) en de axis (C2). Dit knooppunt is een uniek knooppunt in de halswervelkolom, omdat de C1 en C2 niet de vorm van halswervels hebben. Ze zijn meer afgeplat om te dienen als platform om het hoofd omhoog te houden. De bundel van ligamenten die dit gewricht ondersteunen, zijn sterke banden die zorgen voor sterkte en stabiliteit terwijl ze de flexibiliteit van hoofdbeweging mogelijk maken en om ongehinderde toegang (voorkomen van herniatie of “knelling”) van bloedvaten die er doorheen reizen naar de hersenen mogelijk te maken.
In een paper uit 2015 dat verscheen in het Journal of Prolotherapy, (2) schreef ons onderzoeksteam dat cervicaal ligament letsel breder gezien moet worden als de onderliggende pathofysiologie (de oorzaak van) atlantoaxiale instabiliteit en de primaire oorzaak van cervicale myelopathie (ziekte) inclusief de problemen van Vertebrobasilar insufficiëntie.
De problemen van Atlantoaxiale instabiliteit zijn geen problemen die op zichzelf staan. Een patiënt die lijdt aan Atlantoaxiale instabiliteit zal waarschijnlijk lijden aan vele problemen, omdat ze allemaal verband houden met schade aan de bovenste halsbanden en cervicale instabiliteit. Zoals hieronder wordt aangetoond omvat dit cervicale subluxatie, (scheefstand van de cervicale vertabrae). Een van de oorzaken van Vertebrobasilar insufficiëntie is deze cervicale scheefstand en de “afklemming” of “herniatie”, niet van een schijf, maar van de slagaders zelf, zoals we hierboven suggereerden. Hierdoor ontstaat de situatie van ischemie (beschadiging van de bloedvaten).
Het pleidooi om verlies van cervicale lordose aan te wijzen als de oorzaak van uw klachten
De cervicale ligamenten zijn sterke weefselbanden die de ene halswervel aan de andere vastmaken. In deze rol zijn de nekbanden de belangrijkste stabilisatoren van de nek. Als de nekwervels gezond zijn, is de beweging van uw hoofd gezond, pijnloos en niet schadelijk. De kromming van uw halswervelkolom is in de juiste anatomische uitlijning.
Wanneer de ligamenten van de halswervelkolom verzwakt zijn, kunnen ze de halswervelkolom niet in de juiste uitlijning of in de juiste anatomische kromming houden. Uw hoofd begint te bewegen op een destructieve, degeneratieve manier bovenop uw nek. Dit is het moment waarop compressie van de halsslagader kan optreden.
In ons onderzoek uit 2014 onder leiding van Danielle R. Steilen-Matias, MMS, PA-C, gepubliceerd in The Open Orthopaedics Journal (2), toonden we aan dat wanneer de nekbanden gewond zijn, ze langgerekt en los worden, wat buitensporige beweging van de nekwervels veroorzaakt. In de bovenste halswervelkolom (C0-C2) kan dit een aantal andere symptomen veroorzaken, waaronder, maar niet beperkt tot, zenuwirritatie, vertebrobasillaire insufficiëntie met bijbehorende duizeligheid en vertigo, tinnitus, aangezichtspijn, armpijn en migraine hoofdpijn.
Het behandelen en stabiliseren van de nekbanden kan deze problemen verlichten door het voorkomen van overmatige abnormale beweging van de wervels, het ontstaan of voortschrijden van cervicale artrose, en de talloze problematische symptomen die ze veroorzaken, waaronder zenuw- en arteriële compressie.
Door middel van uitgebreid onderzoek en analyse van patiëntengegevens werd het duidelijk dat voor patiënten om langdurige genezing (ongeveer 90% verlichting van de symptomen) te verkrijgen, het herstel van een zekere lordose (de natuurlijke curve van de halswervelkolom) in hun halswervelkolom noodzakelijk is. Zodra stabilisatie van de wervelkolom is bereikt en de krachten in de hals zijn genormaliseerd door herstel van enige lordose, is blijvende verlichting van de symptomen zeer waarschijnlijk.
De afschuwelijke progressie van nekdegeneratie met onopgeloste cervicale instabiliteit. Cervicale instabiliteit is een progressieve aandoening die ertoe leidt dat een normale lordotische curve eindigt in een “S” of “Snake” curve met verlammende degeneratie.
Digital Motion X-Ray C1 – C2
De digital motion x-ray wordt hieronder uitgelegd en gedemonstreerd
- Digital Motion X-ray is een geweldig hulpmiddel om instabiliteit bij de C1-C2 facetgewrichten aan te tonen
- De mate van scheefstand of “overhang” tussen de C1-C2 toont de mate van instabiliteit in de bovenste halswervelkolom aan.
- Dit wordt behandeld met Prolotherapie injecties aan de achterste ligamenten die instabiliteit kunnen veroorzaken.
- Op 0:40 van deze video wordt een herhaalde DMX getoond om de correctie van dit probleem te demonstreren.
U kunt ook deze pagina op onze site bezoeken voor meer informatie Digital Motion X-ray (DMX)
We gaan even buiten ons eigen onderzoek en observatie om twee onafhankelijke studies te presenteren. In ons onderzoek dat we hieronder zullen demonstreren, waren we in staat om goede resultaten te behalen met eenvoudige dextrose Prolotherapie injecties die herstel en herstel van de beschadigde nekbanden stimuleerden. Dit hielp de normale anatomische uitlijning van hoofd en nek te herstellen. In dit onderzoek hieronder zullen we de juiste uitlijning verkennen die uit chiropractische studies kwam.
In 2019, gepubliceerd in het medische tijdschrift Brain Circulation,(3) publiceerde Evan Katz, een particuliere behandelaar de bevindingen van zijn kantoor bij de behandeling van de Cervicale lordose van zeven patiënten (vijf vrouwen en twee mannen, 28-58 jaar). “Het doel van deze studie is het evalueren van veranderingen in de cerebrale bloedstroom op het magnetische resonantie angiogram (MRA) van de hersenen bij patiënten met verlies van cervicale lordose voor en na correctie van cervicale lordose.”
Dit zijn enkele van de leerpunten van de studie:
- Verlies van lordose van de cervicale wervelkolom wordt geassocieerd met een verminderde hemodynamica van de wervelslagader. “De wervelslagaders gaan in superieure richting, in het transversale foramen van elke halswervel en smelten samen tot de enkele middellijnbasilaire slagader”, die doorloopt tot de cirkel van Willis en de cerebrale slagaders. Gebaseerd op deze nauwe anatomische relatie tussen de cervicale wervelkolom, de vertebrale slagaders en de cerebrale vasculatuur, stelden wij de hypothese voorop dat verbetering van de cervicale hypolordose de collaterale hemodynamiek en circulatie van de cerebrale slagaders verhoogt. Deze retrospectieve opeenvolgende case serie evalueert het magnetisch resonantie angiogram (MRA) van de hersenen bij patiënten met cervicale hypolordose voor en na correctie van cervicale lordose.
Note: In de studie wordt een artikel aangehaald van de Yuzuncu Yil Universiteit, Medische Faculteit in Turkije, gepubliceerd in het tijdschrift Medical Science Monitor.(4) In deze studie suggereert het onderzoeksteam:
Omdat het verlies van cervicale lordose tot een verstoorde biomechanica leidt, wordt de natuurlijke lordotische kromming beschouwd als een ideale houding voor de cervicale wervelkolom. De wervelslagaders lopen door in het transversale foramen van elke halswervel. Gezien de nauwe anatomische relatie tussen de wervelslagaders en de halswervelkolom, speculeerden wij dat het verlies van cervicale lordose de hemodynamiek van de wervelslagaders zou kunnen beïnvloeden. . de mogelijke effecten van verlies van cervicale lordose op de hemodynamica van de vertebrale slagaders en hun klinische resultaten zijn volledig onbekend. Omdat de vertebrale slagaders de belangrijkste bron van bloedtoevoer zijn naar het cervicale ruggenmerg en de hersenstam, moeten de mogelijke factoren die deze vaten beïnvloeden onderzocht worden.”
De studie van Dr. Katz is een van de studies die verder onderzocht moeten worden. Na chiropractische aanpassingen merkte hij op:
“Deze retrospectieve opeenvolgende case series werd uitgevoerd om de hypothese te testen dat verlies van cervicale lordose in verband kan worden gebracht met de cirkel van Willis (de kruising van verschillende slagaders aan de basis van de hersenen) en de cerebrale slagader hemodynamica (Meer eenvoudig bloedstroom). De resultaten van deze case serie toonden aan dat de parameters van de cirkel van Willis en de cerebrale slagader significant verschilden tussen pre- en post-cervicale correcties, waarbij de pre- en post-cervicale correctiewaarden lagere waarden vertoonden in vergelijking met de post-cervicale correctiewaarden. Onze bevindingen tonen voorlopig bewijs dat verlies van cervicale lordose een rol kan spelen in de ontwikkeling van veranderingen met betrekking tot de hemodynamica van de cirkel van Willis en de cerebrale slagader en een verminderde bloedstroom in de hersenen.”
Non-chirurgische behandeling – Stabiliteit van de halswervelkolom en herstel van de Lordose – pleidooi voor regeneratie en herstel van de spinale ligamenten
De patiënt zegt dat wanneer hij zijn hoofd naar rechts draaide, hij de controle over al zijn spieren verloor en hij zou “vallen.”
Brad’s verhaal is uniek, het is misschien niet typerend voor de patiënten die we zien. Brad werd behandeld met Prolotherapie-injecties en technieken om de nekcurve te corrigeren. Niet iedereen zal deze resultaten bereiken omdat de resultaten van de behandeling variëren.
We willen specifiek zijn geval belichten omdat hij een aantal ongewone vreemde sensaties in zijn oor heeft en ademhalingsmoeilijkheden vanwege zijn probleem met zijn samentrekkende middenrif.
Symptoomlijst van de patiënt:
- Ringen in de oren en een gevoel in zijn oren van hete was. Hij meldde ook dat het was alsof er spinnen in zijn oren kropen.
- Erge duizeligheid. De patiënt beschrijft dat hij in een auto zit en dan uit het niets duizelig wordt en het voelt alsof de auto over de kop slaat.
- Hersenmist
- Samentrekkend middenrif
- Beschrijving van de patiënt op 1:32: “Ik zat of stond daar gewoon, maakt niet uit welke, en opeens kon ik niet meer ademen. Uiteindelijk hapte ik naar lucht en kon ik weer ademen.”
- Slikproblemen: Het speeksel in zijn mond stapelde zich op en het was alsof hij verdronk. Dit veroorzaakte paniekaanvallen.
- De patiënt meldde ook dat wanneer hij zijn hoofd naar rechts draaide, hij de controle over al zijn spieren verloor en “viel.”
De patiënt had deze symptomen gedurende 3 – 4 maanden. Het begon met een val van een ladder. De symptomen ontwikkelden zich pas na maanden
- Patiënt viel van een ladder van een hoogte van 12 voet. Hij raakte een gootsteen en sloeg met zijn hoofd achterover
- De symptomen begonnen zich vier maanden na de val te ontwikkelen
Omwille van de aard van zijn letsel en de beschadiging van de ligamenten in zijn halswervelkolom, onderging de patiënt acht prolotherapiebehandelingen. Hier volgt zijn beschrijving:
- De middenrifproblemen verdwenen na het 4e of 5e bezoek, samen met de slikproblemen.
In dit gedeelte gaan we het hebben over de realistische niet-chirurgische opties voor de behandeling van instabiliteit van de halswervelkolom en samengedrukte halsslagaders en de daarmee samenhangende symptomen.
Onderzoek naar cervicale instabiliteit en Prolotherapie
Caring Medical heeft tientallen artikelen gepubliceerd over Prolotherapie-injecties als behandeling bij moeilijk te behandelen aandoeningen van het bewegingsapparaat. We gaan verwijzen naar twee van deze studies omdat ze betrekking hebben op cervicale instabiliteit en een groot aantal gerelateerde symptomen, waaronder het probleem van Vertebrobasilar insufficiëntie.
In onze studie uit 2014, eerder in dit artikel genoemd, publiceerden we een uitgebreid overzicht van de problemen die verband houden met verzwakte beschadigde nekbanden.
Dit is wat we schreven: “Tot op heden is er geen consensus over de diagnose van cervicale wervelkolominstabiliteit of over traditionele behandelingen die chronische nekinstabiliteitsproblemen zoals hierboven genoemd verlichten. In dergelijke gevallen gaan patiënten vaak op zoek naar alternatieve behandelingen om de pijn en symptomen te verlichten. Prolotherapie is zo’n behandeling die bedoeld is voor acute en chronische musculoskeletale letsels, inclusief die welke chronische nekpijn veroorzaken die gerelateerd is aan onderliggende gewrichtsinstabiliteit en ligamentlaxiteit. Hoewel deze symptoomklassen duidelijke tekenen zouden moeten zijn van een patiënt in nood, is de oorzaak van de problemen niet zo duidelijk. Verder is er helaas vaak geen correlatie tussen de hypermobiliteit of subluxatie van de wervels, klinische tekenen of symptomen, of neurologische tekenen of symptomen. Soms zijn er helemaal geen symptomen, wat het toch al zeer brede spectrum van mogelijke diagnoses voor cervicale instabiliteit nog verder verbreedt.”
Wat we in deze studie hebben aangetoond is dat de cervicale nekbanden de belangrijkste stabiliserende structuren zijn van de cervicale facetgewrichten in de cervicale wervelkolom en zijn geïmpliceerd als een belangrijke bron van chronische nekpijn en in het geval van Vertebrobasilar insufficiëntie type symptomen, cervicale instabiliteit.
Prolotherapie wordt een regeneratieve injectietechniek (RIT) genoemd omdat het gebaseerd is op de veronderstelling dat het regeneratieve/reparatieve genezingsproces beschadigde weke delen structuren kan herbouwen en herstellen. Het is een eenvoudige injectiebehandeling die zeer complexe problemen aanpakt.
Wij stellen dat in veel gevallen van chronische nekpijn de oorzaak kan liggen in onderliggende gewrichtsinstabiliteit als gevolg van laxiteit van de kapselbanden. Momenteel zijn de curatieve behandelingsopties voor dit type cervicale instabiliteit niet overtuigend en ontoereikend. Gebaseerd op klinische studies en ervaring met patiënten die onze chronische pijnkliniek hebben bezocht met klachten van chronische nekpijn, stellen wij dat prolotherapie een potentieel curatieve behandeloptie biedt voor chronische nekpijn gerelateerd aan kapselbandluxiteit en onderliggende cervicale instabiliteit.”
Een vervolg van deze discussie is te vinden in deze artikelen op onze website:
- Cervicale Vertigo en Cervicogene Duizeligheid
- Cervicogene hoofdpijn – Migraine, spanningshoofdpijn en cervicale nek instabiliteit
- Cluster hoofdpijn behandeling – cervicale ligament instabiliteit en de trigeminus en vagus zenuwen
- Occipitale neuralgie en Suboccipitale hoofdpijn – C2 neuralgie behandelingen zonder zenuwblok of operatie
- Het pleidooi voor cervicale instabiliteit als oorzaak van Tinnitus
- Cervicale discusziekte en slikproblemen – cervicogene dysfagie
- Kunnen chronisch vermoeidheidssyndroom en myalgische encefalomyelitis veroorzaakt worden door cervicale stenose en cervicale wervelkolominstabiliteit?
- Cervicale dystonie en spasmodische torticollis behandeling
- Chronische nekpijn en wazig dubbelzien problemen – ligt het antwoord in de nekbanden?
Samenvatting en contact met ons opnemen. Kunnen wij u helpen? Hoe weet ik of ik een goede kandidaat ben?
We hopen dat u dit artikel informatief vond en dat het geholpen heeft veel van uw vragen te beantwoorden over hoe de instabiliteit van de halswervelkolom de bloedstroom naar de hersenen verstoort en veel neurologische problemen veroorzaakt. Net als u willen wij er zeker van zijn dat u geschikt bent voor onze kliniek voordat we uw zaak aannemen. Hoewel het onze missie is om zoveel mogelijk mensen met chronische pijn te helpen, kunnen we helaas niet alle gevallen accepteren. We hebben een proces dat uit meerdere stappen bestaat, zodat ons team u en uw geval echt kan leren kennen om er zeker van te zijn dat het klinkt alsof u goed geschikt bent voor de unieke testen en behandelingen die we hier aanbieden.
Bezoek a.u.b. het Hauser Neck Center Patient Candidate Form
Referenties voor dit artikel:
1 Manohar N, Ramesh VJ, Radhakrishnan M, Chakraborti D. Hemodynamische veranderingen tijdens buikligging bij verdoofde chronische cervicale myelopathiepatiënten. Indian journal of anaesthesia. 2019 Mar;63(3):212.
2 Hauser R, Steilen-Matias D, Fisher P. Bovencervicale instabiliteit van traumatische oorsprong behandeld met dextrose prolotherapie: een case report. Journal of Prolotherapy. 2015;7:e932-e935.
3 Steilen D, Hauser R, Woldin B, Sawyer S. Chronische nekpijn: making the connection between capsular ligament laxity and cervical instability. The open orthopaedics journal. 2014;8:326.
4 Katz EA, Katz SB, Fedorchuk CA, Lightstone DF, Banach CJ, Podoll JD. Increase in cerebral blood flow indicated by increased cerebral arterial area and pixel intensity on brain magnetic resonance angiogram following correction of cervical lordosis. Hersencirculatie. 2019 Jan;5(1):19.
5 Bulut MD, Alpayci M, Şenköy E, Bora A, Yazmalar L, Yavuz A, Gülşen İ. Verlaagde hemodynamica van de wervelslagader bij patiënten met verlies van cervicale lordose. Medical science monitor: international medical journal of experimental and clinical research. 2016;22:495.