Echolalia Autyzm: Why Does My Child Repeat Me?

Wiele dzieci ze spektrum autyzmu używa echolalii (powtarzania słów i zdań innych osób) jako sposobu reagowania na kierunek, a także wyrażania swoich pragnień i potrzeb. Echolalia może być myląca dla rodziców i osób neurotypowych, ale nie musi być niepokojąca.

Aby zgłębić temat echolalii i przyjrzeć się rozwiązaniom w zakresie nauki bardziej akceptowalnej komunikacji werbalnej, w tym artykule wykorzystamy „Caleba”, fikcyjnego chłopca z autyzmem, jako przykład tego, jak echolalia może się prezentować.

Przykłady echolalii u dzieci z autyzmem

Caleb spadł ze schodów na swoje podwórko i zawołał zaskoczonym głosem: „Nic ci nie jest? Nic ci nie jest?” Potem, gdy jego alarm osłabł, przeszedł na „Nic ci nie jest, kochanie. Nic ci nie jest!” i odepchnął swoją matkę, która pobiegła go odkurzyć.

Jak większość dzieci z autyzmem, u których występuje echo języka, czteroletni Caleb używa całych fragmentów rozmów innych ludzi, aby wyrazić siebie. Łatwo zapamiętuje ich słowa i często kojarzy je z podobnymi sytuacjami. W powyższym przykładzie odtworzył słowa i ton, jakich użyła jego matka, gdy ostatnio upadł.

Podobnie może wyrazić prośbę, pytając: „Chcesz trochę lodów?” lub „Chcesz do tego keczup?”. Kiedy Caleb prosi o pomoc, może to brzmieć jak: „Pozwól, że ci pomogę” lub „Czy możesz to wszystko zrobić sam?”. Może też powiedzieć: „Czy potrzebujesz pomocy?” do nikogo w szczególności, gdy z trudem otwiera pojemnik.

Jako dziecko z ASD, które jest wyjątkowo wybrednym niejadkiem, Caleb jest często zachęcany do próbowania nowych potraw. Jest to dla niego bardzo stresujące, ale kiedy odsuwa oferowane mu jedzenie, może piszczeć: „Spróbuj! To jest pyszne!”

Podczas zabawy swoimi zabawkowymi pociągami Caleb często recytuje fragmenty ulubionych filmów o pociągach, ale zazwyczaj nie dopasowuje swoich czynów do słów. Może powiedzieć: „A mały pociąg pędził przez tunel!”, podczas gdy kręci kołami na wywróconej dorożce.

Jeśli ktoś się z nim wita, odpowiada echem: „Cześć Caleb”, lub nie odpowiada w ogóle. Małe dzieci mogą używać wczesnych słów i zwrotów, a także gestów, aby przekazać swoje prośby, protesty, polecenia, pozdrowienia i komentarze. Echa Caleba często pełnią te same funkcje komunikacyjne, ale jego słuchacze muszą interpretować znaczenie kryjące się za jego działaniami.

Dlaczego dzieci z autyzmem robią echa?

Dziecko z autyzmem takie jak Caleb może mieć bardzo dobrą pamięć i dobrą zdolność do naśladowania mowy i dźwięków, ale słabe rozumienie języka. Nie rozpoznaje, że zaimki ja/ ty zmieniają się wraz z mówcą, ani nie oddziela pojedynczych słów od całej frazy lub zdania, które powtarza. Nie potrafi użyć słów, które powtarza do tworzenia nowych zdań. Wiele z jego powtórzeń to pytania, ponieważ dorośli zadają dzieciom wiele pytań. Jak wiele małych dzieci z autyzmem, Caleb nie odpowiada jeszcze lub nie zadaje typowych pytań.

Caleb jest aktywny zarówno fizycznie, jak i werbalnie, ale niektóre dzieci, które mówią echem, mówią tylko sporadycznie i nie tak wyraźnie. Często umiejętności zabawowe dzieci z echolalią są ograniczone i powtarzalne, podobnie jak dzieci z autyzmem, u których nie występuje echo języka.

Najbardziej skutecznym sposobem, jaki znalazłam, aby pomóc dzieciom używającym echolalii zacząć komunikować się w bardziej konwencjonalny sposób, jest modelowanie języka i zabawy. Modelowanie oznacza demonstrowanie zachowania, które dziecko z autyzmem naśladuje. Dzieci z echolalią łatwo naśladują język, ale początkowo muszą go kopiować ze swojego punktu widzenia.

Oto kilka ogólnych sugestii na temat modelowania, a następnie kilka przykładów modelowania wczesnej funkcjonalnej komunikacji podczas zabawy i codziennych czynności z dziećmi ze spektrum autyzmu.

Modelowanie języka dla dzieci z echolalią

• Modeluj język, który nadal będzie prawdziwy i odpowiedni, jeśli zostanie powtórzony. „Czas do łazienki” sprawdza się w kierowaniu nim i sprawdza się, gdy mówi to do Ciebie, ale „Czy musisz skorzystać z łazienki?” jest mylące, gdy Caleb później powtarza je jako odpowiedź na swoją potrzebę
• Modeluj na początku krótkie zwroty, nawet jeśli dziecko potrafi powtórzyć długie zdania, i dopasuj słowa do tego, czego doświadcza. Potrzebuje ono prostoty, aby połączyć znaczenie ze słowami, nawet jeśli jego pamięć pozwala mu na wypowiadanie dłuższych zwrotów i zdań
• Unikaj pytań, jeśli dziecko jeszcze nie odpowiada na pytania. Dzieci z echem często brzmią tak, jakby wszystko, co mówią, było pytaniem
• Przez jakiś czas używaj imion zamiast zaimków, aby zminimalizować zamieszanie związane z „ja – ty”
• Spodziewaj się trudności ze zrozumieniem, nawet jeśli dziecko potrafi podążać za niektórymi wskazówkami. Dzieci, które dobrze rozumieją język, nie powtarzają rutynowo całych zdań, aby się komunikować
• Spodziewaj się, że będzie potrzebowało bezpośrednich instrukcji dotyczących używania zaimków i odpowiadania na pytania, ale na razie, unikaj ich, aby zminimalizować jego/jej dezorientację, podczas gdy on/ona opanowuje wczesne umiejętności mowy i komunikacji

Pomysły na nauczanie wczesnej funkcjonalnej komunikacji dzieci z ASD

Prośba o rzeczy

Kiedy Caleb mówi: „Chcesz trochę lodów?” odpowiadasz: „Want some ice cream”, uważając, aby nie zabrzmiało to jak pytanie. Powtórz „Chcesz loda” kilka razy, kiedy będziesz mu go podawać. Jak zaczniesz mu je dawać, powiedz: „Want some…”, a on prawdopodobnie doda: „ice cream”. Jeśli nie, powtórz całe zdanie i daj mu je. Jeśli poprawnie powtórzy: „want some ice cream”, po prostu mówisz: „Ice cream!” i daj mu je.

Jeśli skacze i sięga po zabawkowy samolot na półce, pomóż mu wskazać na niego, modelując: „Airplane! Chcesz samolot!” kilka razy, a następnie daj mu go. Jeśli zawierasz „proszę”, po prostu przyczep je na końcu, jak w: „Want the airplane please.”

Kierowanie działaniami

Możesz zachęcić Caleba, aby podał Ci zabawkę, której nie może zwinąć lub pudełko, którego nie może otworzyć, mówiąc: „Proszę, pomóż!” lub „Proszę, otwórz to”, tak jakby mówił sobie, co ma robić.

Gdy bawi się pociągiem, połóż rękę na torze, aby zablokować jego postępy. Kiedy robi pauzę lub marudzi, mówisz sobie: „Proszę się przesunąć!” i odsuwasz rękę z jego drogi. Po kilku razach prawdopodobnie zacznie ci mówić: „Proszę się przesunąć!”

Protestowanie

Jeśli Caleb odpycha awokado i woła: „Spróbuj! Jest pyszne!”, Ty mówisz: „Nie chcę awokado!” i pomóż mu je odepchnąć. Czasami jednak trzeba będzie mu przeszkodzić. Jeśli opiera się antybiotykowi, możesz uznać jego protest z: „Don’t want medicine!”, zrobić pauzę i dodać: „Sorry, Caleb needs the medicine,” i kontynuować walkę.

Pozdrowienia

Jeśli powiedzenie „Bye Caleb” nie uzyskuje żadnej odpowiedzi lub on powtarza „Bye Caleb” do ciebie, po prostu powiedz „Caleb!”, a kiedy spojrzy w górę lub zrobi pauzę, powiedz „Bye!”, a on może powiedzieć „Bye” z powrotem do ciebie. Jeśli nie, powtórz „pa” raz lub dwa razy. Często udaje się uzyskać odpowiedź i kontakt wzrokowy. Zamiast uczyć go, aby „Mówił 'Bye/Hi’ do…” przyjaciołom i rodzinie, poproś ich, aby też go w ten sposób zachęcali.

Komentowanie

Jeśli ewidentnie smakuje mu jakieś jedzenie, potwierdź to komentarzem zamiast pytać, czy mu smakuje, co może powtórzyć zamiast odpowiedzieć. Na przykład, powiedz: „Ranch dressing is yummy” lub: „Mmmm, it’s a good cookie”, z których każde jest prawdziwe z jego punktu widzenia, jeśli je powtórzy.
Włącz się do jego zabawy i demonstruj rzeczy, które może robić i mówić, aby rozwijać zarówno jego użycie zabawek, jak i jego język.

Niektóre przykłady obejmują: Caleb odwraca kawałek puzzli z farmy. Delikatnie naprowadzasz jego rękę na planszę układanki, mówiąc: „To jest krowa…pasuje tutaj…krowa jest w środku!” lub „Tu jest kurczak…uh-oh, nie wejdzie…pasuje!”, gdy pomagasz mu w znalezieniu odpowiednich otworów na kawałki układanki.

Jeżdżąc w samochodzie, możesz powiedzieć: „Światło jest czerwone. Musimy się zatrzymać…Światło zmieniło się na zielone…Możemy już jechać”. Albo możesz powiedzieć: „Nadjeżdża szkolny autobus” lub „Zaczyna padać.”
Albo w czasie kąpieli, jeśli on patrzy, komentuj to, co się dzieje: „Woda jest włączona… napełnia wannę… wystarczy wody… czas wyłączyć wodę.”

Ty i Caleb dzielicie się książką, ale on nie zostanie, aby usłyszeć historię. Po prostu komentujesz obrazki, wskazując palcem, jeśli ci na to pozwoli, i mówisz: „Tu jest pociąg z trzema wagonami; jeden, dwa, trzy”, albo „Psy biegają”, albo „Ta dziewczynka wygląda na smutną. Ona płacze.” Nie bój się modelować tych samych rzeczy wielokrotnie w książkach. Jest bardziej prawdopodobne, że nauczy się on dźwięków i będzie naśladował język, który usłyszał kilka razy.

Terapie i leczenie echolalii

Jeśli czujesz, że musisz szukać poza domem, aby zmniejszyć echolalię Twojego dziecka, istnieją pewne dostępne terapie. Popularnym wyborem jest terapia mowy, gdzie możesz pracować z terapeutą, aby zachęcić dziecko do mówienia tego, co myśli. Terapia zabawowa jest również opcją, w której dziecko jest zachęcane do komunikowania się, podczas gdy bierze udział w przyjemnych zajęciach.

Najlepiej jest porozmawiać z profesjonalnym terapeutą na temat potrzeb Twojego dziecka. I pamiętaj, że Twoje dziecko używa echolalii jako sposobu komunikowania się z Tobą. Próba całkowitego wyeliminowania echolalii może nie być najlepszym rozwiązaniem.

Wnioski

Wiele dzieci z autyzmem, u których występuje echo mowy, idealnie nadaje się do modelowania języka, ponieważ zazwyczaj aktywnie próbują się komunikować, mają silną pamięć i łatwo naśladują. Już teraz widać, że mają pewną zdolność do nauki języka. Dopasuj słowa do znaczeń z punktu widzenia dziecka z autyzmem. Modeluj teraz, rozmawiaj później.

Opóźniony rozwój językowy jest powszechny u dzieci z autyzmem i chociaż echolalia może być niepokojąca, rodzice nie muszą się przedwcześnie martwić: istnieje wiele narzędzi komunikacyjnych i opcji nauczania, które można wykorzystać w domu lub z patologami mowy, aby wspierać dziecko i pomóc mu w przyswajaniu języka.