Shah Rukh Khan – de grootste filmster ter wereld.

De cijfers bewijzen dat Shah Rukh Khan uit Bollywood de grootste filmster ter wereld is.

India’s filmindustrie brengt jaarlijks meer films uit dan zowel de VS als China. In 2012 verkocht Bollywood 2,6 miljard bioscoopstoelen, tegen 1,36 miljard kaartjes in Hollywood.

In 2014 verdiende Khan meer geld dan Tom Cruise.

En de rustig sprekende roker met het magere postuur, de dikke bos haar en de keurige lijn in zelfspottende humor weet hoe hij zijn roem kan gebruiken om zaken te doen. Hij heeft in meer dan 70 films gespeeld, waarvan de laatste, Dilwale, wat groothartig betekent, voor een waarderend publiek.

King Khan, zoals hij in India wordt genoemd, is eigenaar van het productiehuis Red Chillies Entertainments, de cricketfranchise Kolkata Knight Riders van de Indian Premier League, en het entertainmentbedrijf voor kinderen KidZania.

Dilwale, geregisseerd door Rohit Shetty, wordt geproduceerd door Red Chillies Entertainments Pvt. Ltd en Rohit Shetty Productions.

Ik heb hem eerder geïnterviewd, en dit keer ontmoette ik hem met uitgenodigde journalisten in Londen voor een lancering van zijn huidige film. Fans verschijnen overal waar Khan komt, en buiten het hotel waar wij waren, stonden ze verwachtingsvol met borden waarop handtekeningen konden worden gezet.

Ik wilde weten hoe twee grote namen in de Indiase filmwereld, Khan’s Red Chillies Entertainments en regisseur Rohit Shetty, commercieel samen zijn gekomen. (Khan en Shetty werkten ook samen aan het recordbrekende Chennai Express).

Voor Dilwale verzorgt Red Chillies de distributie. Khan vertelde me,

Met Red Chillies of een van de productiehuizen, zijn er nu twee manieren om te werken; een is om de zakelijke kant van de film te doen. Red Chillies doet de zakelijke kant van de film. Maar online productie, kan je uitbesteden aan het team van de regisseur. Rohit heeft een geweldig team van mensen waar hij niet zonder kan. 200 mensen die hij over de laatste 10 films heeft meegenomen. Dus je probeert dat niet te veranderen en te zeggen: “We halen het creatieve team erbij. Uiteraard, omdat ik met hem werkte in “Chennai,” ken ik het creatieve team. Ze zijn fantastisch. Jonge jongens en meisjes. Dus het creatieve deel, de onus van het online werk ligt bij Rohit’s team, terwijl de back-end, waar de zaken worden gedaan, bij Red Chillies ligt.

Als creatieve producent, als ik mezelf uit Red Chillies zou halen, ben ik alleen creatief als ik ook als acteur in de film werk. Ik denk niet dat ik de verantwoordelijkheid op me zou nemen om creatief te zijn en bij de film te zitten. We produceren enkele films zonder mij. Ik ga zitten en vertel hen wat ze met hun werk moeten doen. Omdat ik denk dat creativiteit vrij moet stromen. Ik ben een acteur in de film, ik ken het script en de verhaallijn. Misschien zal ik een paar dingen geven; dat doen we allemaal, het is niet alleen individualistisch voor mij omdat ik de producent ben. We zeggen allemaal, ‘we proberen de scène zo te doen, we breken hem zo af’. Zoveel maar. Als je een goed team hebt, zoals Rohit en wij, dan is het gewoon heel wederzijds. Je staat open voor discussie, je kunt elkaar bekritiseren en je kunt elkaar prijzen, blij zijn; iets niet leuk vinden en niet bang zijn om het tegen elkaar te zeggen, wetende dat we het over de film hebben, niet als individuen.

SRK, zoals Khan ook wel wordt genoemd, omschrijft zijn huidige film als een liefdesverhaal. Hij wordt gekoppeld aan een actrice met wie hij al 22 jaar samenwerkt, Kajol. Omdat Dilwale een “vakantiefilm voor het hele gezin” is, beschrijft de 50-jarige het romantische verhaal met Kajol als “intens, snel en heftig”, parallel aan een “leuk, lief, mooi” verhaal tussen twee jongere acteurs in de film, Kriti Sanon en Varun Dhawan.

In India vereist de traditie van de commerciële filmindustrie dat filmregisseurs en schrijvers een pitch geven door het plot van de film te vertellen om de interesse van een ster te wekken. Het script mag zelfs niet volledig geschreven zijn, hoewel gebonden kopieën wel aan acteurs worden gepresenteerd zodra de productie begint.

Khan is sanguine over hoe regisseurs Khan en Kajol zien;

Voor hen is het belangrijk om ons opnieuw uit te vinden. Er is een hele reeks regisseurs, waaronder Rohit, die… al een andere stijl van filmmaken hebben. Ze willen dat we romantisch zijn, maar met de gevoeligheden waarin zij geloven. Met behoud van de waardigheid en het soort dingen die we Anjli, en Raj en Rahul hebben gecreëerd. Dus ik denk dat het een zeer interessante mix is en… Rohit kwam en zei: ‘Ik wil Kajol casten, want afgezien van het romantische deel van de film, het respect rond haar….It is mijn kijk op wat jullie zouden kunnen zijn. En soms, ik zal eerlijk zijn, dachten we dat sommige scènes niet werkten omdat ze vreemd voor ons waren. Toen riep hij ons op een avond in de bus en zei: ‘We hebben een montagelijn’ (omdat we tegelijkertijd moeten monteren). Toen hij het ons liet zien, oprecht, zonder een woord tegen elkaar te zeggen, hadden we zoiets van, ‘oh wow.’ Dit is echt anders en tegelijkertijd hetzelfde.

Over de Dilwale pitch zei hij: “Je hebt meestal geen vragen omdat je over de grond rolt vanwege de vertelling. Het is net een Rohit Shetty film, maar het heeft dit zeer onwaarschijnlijke element … zeer familiair … Het laatste half uur gaat over familie, over goedheid, over liefde, over deugden en waarden.”

De ster beweert dat zijn eigen definitie van liefde verandert, maar dat het in Dilwale gaat over “in staat zijn om elkaar te vergeven als je van elkaar houdt. In staat zijn om de ruimte en vrijheid te hebben om jezelf te zijn en dat je partners je respecteren…Deze film zal je veel liefde voor familie laten voelen. Het soort angstige relatie die Kajol en ik (sic) delen, het soort leuke en echte en eerlijke relatie die Kriti en Varun delen… zal je liefde laten voelen, zelfs in stressvolle situaties zoals die van ons in de film. Dat is een belofte.”

Hij beantwoordt vragen beleefd en bedachtzaam, waarbij hij de neiging heeft om anderen voor te laten gaan. Hij is inclusief en genereus, zoals toen hem werd gevraagd hoe hij werkt met jonge rekruten als Sanon en Dhawan.

“In films hebben acteurs geen leeftijd. Dus je behandelt elkaar niet volgens een aspect dat je anders maakt. Je speelt gewoon de personages die je speelt. Je moet respecteren dat zij iets nieuws inbrengen. En als acteur leer je altijd van elkaar.”

Over de mogelijke levensduur van de film zei hij,

“Ik hoop dat jullie deze DVD de komende 20 jaar verslijten. Dat zal betekenen dat we jullie hebben kunnen vermaken. En er is niets mooiers voor ons dan jullie het gevoel te geven dat we een paar seconden een glimlach op jullie gezicht hebben gebracht als jullie de film bekijken. Dat is het grootste geschenk dat u ons kunt geven.”

Hij onthulde ook dat hij als student in Delhi vaak in elkaar werd geslagen, maar beschreef het als een goede oefening voor de nep-gevechtsscènes die hij later in de film zou gaan doen.

Hoewel Khan India’s meest geliefde acteur blijft, heeft hij nog steeds dromen, waaronder het maken van een definitieve Indiase film die internationaal de aandacht zal trekken.

De pers in India heeft de neiging te hyperventileren over elk woord dat door zijn sterren wordt uitgesproken, waarbij de betekenis bij elke herdruk opnieuw wordt geïnterpreteerd. Khan is vaak de ontvanger geweest van dit soort aandacht, maar blijft stoïcijns over een vrije pers.

Vrijheid van meningsuiting betekent dat. Jij zegt iets, iemand anders zegt iets, wat tegendraads kan zijn, of discussieert erover. Maar persoonlijk denk ik dat de meeste dingen waarover gesproken wordt, in plaats van een radicaal standpunt in te nemen over een x zin of y zin die iemand van ons maakt, je het moet zien als een platform voor discussie. Niet om te beslissen of te bespotten of om er een definitief commentaar op te geven. En we hebben het internet, de sociale media, waar je dingen kunt bespreken. Het is niet bedoeld om het einde te zijn. Als ik zeg dat ik zo en zo over deze film denk, en als iemand zegt dat ik er zo en zo over denk, dan kan niet worden aangenomen dat dit de ultieme waarheid is. Ik denk dat het grootste deel van de sociale media over discussie gaat. Niet het uitspreken van een oordeel. Zodra we ons dat realiseren, dan zie je de idioten die oordelen over het hoofd. Je zegt: ‘OK, ik kom daar niet voor een beslissing op sociale media of iets tweeten….we willen gewoon een discussie hebben.’ Als je dat zo houdt, dan betekent vrijheid van meningsuiting dat je tegendraads met elkaar kunt praten en je kunt uiten. Het is niet zo dat het meer veranderd is; ik denk dat we het meer zien omdat er nu zoveel toegankelijkheid is voor iedereen.

Dat gezegd hebbende, denk ik dat er geen probleem is met acteurs die zeggen wat ze willen, of welke beroepsgroep dan ook die zegt waar ze zin in hebben. We moeten over dingen praten en het is leuk om te praten.