Departament Skarbu USA

Podczas inauguracji konstytucyjnego rządu w 1789 roku Alexander Hamilton (1757-1804), były wojskowy pomocnik George’a Washingtona i znany finansista, został mianowany pierwszym Sekretarzem Skarbu i tym samym stał się architektem struktury Departamentu. Pragnąc silnego, centralnie sterowanego Departamentu Skarbu, Hamilton toczył nieustanne boje z Thomasem Jeffersonem, ówczesnym sekretarzem stanu, i Albertem Gallatinem, ówczesnym kongresmenem, o to, jaką władzę powinien mieć Departament Skarbu. Zaprojektował Departament Skarbu do zbierania i wypłacania dochodów publicznych, ale także do promowania rozwoju gospodarczego kraju.

Sekretarz Alexander Hamilton
„Caroline L. Ormes Ransom”
„Olej na płótnie”
„1880”
„72 x 52 1/2 x 3″”
„P.1881..5”

W obliczu chaotycznego skarbca obciążonego ciężkim długiem wojny rewolucyjnej, pierwszym zainteresowaniem Hamiltona, gdy objął urząd, była spłata długu wojennego w całości. „Dług Stanów Zjednoczonych (…) był ceną wolności” – twierdził, a następnie wprowadził w życie w latach 1790 i 1791 system dochodów oparty na cłach i akcyzie. Atak Hamiltona na zadłużenie pomógł zdobyć zaufanie i szacunek obcych narodów. Przedstawił plany powołanego w 1791 r. Pierwszego Banku Stanów Zjednoczonych, który miał być agentem finansowym Departamentu Skarbu. Bank służył jako depozytariusz funduszy publicznych i pomagał rządowi w jego transakcjach finansowych. Pierwszy Bank emitował papierową walutę, używaną do płacenia podatków i długów należnych rządowi federalnemu.

Hamilton przedstawił również plany mennicy Stanów Zjednoczonych. Choć chciał, aby mennica była strukturalną częścią Departamentu Skarbu, przegrał tę walkę z Jeffersonem i w 1792 roku została ona utworzona w ramach Departamentu Stanu. Mennica stała się niezależną agencją w 1797 roku i ostatecznie została przeniesiona do Departamentu Skarbu w 1873 roku. Pod osobistą presją finansową, gdyż jego biuro płaciło tylko 3500 dolarów rocznie, Hamilton zrezygnował w 1795 roku i wstąpił do nowojorskiej palestry. Utrzymywał jednak bliskie kontakty z prezydentem Waszyngtonem i nadal udzielał porad finansowych jego następcy, Oliverowi Wolcottowi. Hamilton zginął w 1804 roku w pojedynku z Aaronem Burrem w wyniku sporu politycznego.

O artyście

Caroline L. Ormes Ransom (1838 – 1910) była malarką portretów i pejzaży urodzoną w Newark, Ohio w 1838 roku. Przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie studiowała u Ashera B. Duranda i Daniela Huntingtona, a później uczyła się u Wilhelma von Kaulbacha w Monachium, gdzie wykonała wiele kopii starych mistrzów. Po pracy w Ohio i Nowym Jorku, osiadła w Waszyngtonie i otworzyła pracownię przy 915 F Street. Jej obraz Alexandra Hamiltona, będący kopią współczesnego portretu Johna Trumbulla, który wisi w nowojorskim ratuszu, został namalowany na zamówienie Departamentu Skarbu. „Mój portret Hamiltona jest sukcesem” – pisała do pani James A. Garfield – „jeśli chodzi o wierną kopię (…), a pod względem wykonania i siły znacznie przewyższa oryginał” (….). Nie potrafię tworzyć oswojonych, pozbawionych ducha obrazów, tak samo jak nie potrafię grać roli oswojonej, pozbawionej ducha kobiety, a moje kopie nie są wyjątkami.”