Critical care nursing

Kritieke-zorgverpleegkundigen in de VS zijn opgeleid in advanced cardiac life support (ACLS), en velen behalen een certificaat in acute en kritieke zorgverpleging (CCRN) via de American Association of Critical-Care Nurses. Door de onstabiele aard van de patiëntenpopulatie worden LPN/LVN’s zelden ingezet in een primaire zorgrol op de intensive care unit. Met de juiste opleiding en ervaring kunnen LPN/LVN’s echter een belangrijke rol spelen bij het verlenen van uitzonderlijke zorg aan het bed van de kritiek zieke patiënt. Om verpleegkundige in de spoedeisende zorg te worden, moet men eerst een associate of bachelor’s degree in verpleegkunde behalen en slagen voor het National Council Licensure Examination (NCLEX-RN). Zodra het examen met succes is afgelegd, kan iemand aan de slag als een gewone geregistreerde verpleegkundige (RN). Nadat de verpleegkundige is aangenomen op een intensive care afdeling, krijgt hij/zij meestal een aanvullende gespecialiseerde opleiding. Na 1750 uur directe zorg aan het bed te hebben verleend in een CCRN omgeving, kan een verpleegkundige vervolgens deelnemen aan het CCRN examen. De adviesraad van de American Association of Critical Care Nurses bepaalt en handhaaft de normen voor verpleegkundigen in de spoedeisende hulp. De certificering die door deze raad wordt aangeboden, staat bekend als CCRN. Afhankelijk van het ziekenhuis en de staat moet de RN een bepaald aantal uren permanente educatie volgen om op de hoogte te blijven van de huidige technologieën en veranderende technieken.

Registratie is een regelgevende term voor het proces dat plaatsvindt tussen de individuele verpleegkundige en de staat waarin de verpleegkundige werkt. Alle verpleegkundigen in de VS zijn geregistreerd als verpleegkundigen zonder specialisatie. De CCRN is een voorbeeld van een specialisatiecertificering na registratie in de spoedeisende zorg. Er zijn ook varianten van de critical care certificeringstest die de AACN aanbiedt om verpleegkundigen te laten certificeren in progressieve zorg (PCCN), cardiale geneeskunde (CMC) en hartchirurgie (CSC). Daarnaast kunnen Klinisch Verpleegkundige Specialisten zich certificeren in volwassen, neonatale en pediatrische acute en kritieke zorg (CCNS). In november 2007 lanceerde de AACN Certification Corporation de ACNPC, een examen voor gevorderde praktijkcertificering voor Acute Care Nurse Practitioners. Geen van deze certificeringen geeft extra rechten aan de praktijk, omdat de praktijk van de verpleegkundige wordt gereguleerd door de staatsraad voor verpleegkunde van de betreffende persoon. Deze certificeringen zijn niet vereist om op een intensive care afdeling te werken, maar worden door werkgevers aangemoedigd, omdat de examens voor deze certificeringen moeilijk te halen zijn en een uitgebreide kennis vereisen van zowel pathofysiologie als kritische zorg medische en verpleegkundige praktijken. De certificering, hoewel moeilijk te verkrijgen, wordt door velen in het veld gezien als een bewijs van deskundigheid op het gebied van de intensive care verpleegkunde, en een bewijs van de wens van de individuele verpleegkundige om hun kennisbasis en vaardigheden te verbeteren, waardoor ze beter voor hun patiënten kunnen zorgen.

Intensive care verpleegkundigen moeten ook vertrouwd zijn met een grote verscheidenheid aan technologie en het gebruik ervan in de intensive care omgeving. Deze technologie omvat apparatuur zoals hemodynamische en cardiale bewakingssystemen, mechanische beademingstherapie, intra-aortale ballonpompen (IABP), ventriculaire hulpmiddelen (LVAD en RVAD), continue niervervangingsapparatuur (CRRT/CVVHDF), extracorporale membraanoxygenatiecircuits (ECMO) en vele andere geavanceerde levensondersteunende apparaten. De opleiding voor het gebruik van deze apparatuur wordt verstrekt via een netwerk van inservices in ziekenhuizen, opleiding door de fabrikant en vele uren opleidingstijd met ervaren operatoren. Jaarlijkse bijscholing is vereist door de meeste staten in de VS en door veel werkgevers om ervoor te zorgen dat alle vaardigheden op peil blijven. Veel managementteams van intensive care-afdelingen sturen hun verpleegkundigen naar conferenties om ervoor te zorgen dat het personeel op de hoogte blijft van de actuele stand van deze snel veranderende technologie.

In Australië is er geen verplichte voorwaarde voor verpleegkundigen in de intensive care om postdoctorale kwalificaties te hebben. De Australische minimumnorm beveelt echter aan dat verpleegkundigen in de spoedeisende hulp postdoctorale kwalificaties zouden moeten behalen. Verpleegkundigen in de spoedeisende hulp moeten een bachelor in de verpleegkunde hebben, geregistreerd zijn bij de Nursing and Midwifery Board of Australia en voldoen aan de normen van de NMBA om als verpleegkundige in de spoedeisende hulp in Australië te mogen werken.