Szokująca historia stojąca za Playdoh's original purpose
Historia Play-Doh rozpoczęła się, gdy Kutol, firma mydlarska z Cincinnati, była bliska bankructwa w późnych latach 20-tych. Cleo McVicker, mająca zaledwie 21 lat, otrzymała zadanie sprzedania pozostałych aktywów firmy, które w tamtym czasie składały się głównie z mydła w proszku do rąk. Gdy to się udało, firma też by upadła. Cleo, jednak udało się włączyć ładny zysk w wykonywaniu swojego zadania, w wyniku czego firma udało się ledwo utrzymać się na powierzchni. Cleo następnie zatrudnił swojego brata, Noah, i zaczęli o próbuje uczynić firmę opłacalne ponownie.
To prowadzi nas do 1933 roku, kiedy Cleo był na spotkaniu z przedstawicielami sklepu spożywczego Kroger, kiedy zapytali go, czy zrobił czyszczenia tapet. Środek do czyszczenia tapet był gorącym towarem, ponieważ w tamtym czasie węgiel był wiodącym sposobem ogrzewania domu, będąc znacznie bardziej wydajnym i tańszym niż drewno. Miało to negatywny efekt uboczny w postaci pozostawiania wszędzie warstwy sadzy, którą trudno było zmyć z tapety, ponieważ nie można było jej zamoczyć. (To było przed tapet winylowych.)
W śmiałym pociągnięciem, Cleo powiedział im, że może zrobić tapety czystsze dla nich (mimo, że nikt w Kutol wiedział, jak właśnie wtedy). Kroger zamówił następnie 15 000 skrzynek środka do czyszczenia tapet w Kutolu z karą 5 000 dolarów (dziś około 90 000 dolarów), jeśli Kutol nie dostarczy ich na czas. Kara ta była wyższa od tej, którą Kutol miał do zapłacenia w razie niepowodzenia. Na szczęście dla braci, Noah McVicker był w stanie wymyślić, jak zrobić środek do czyszczenia tapet, używając wersji ówczesnego wspólnego wzoru na niego.
Niestety dla braci, chociaż to zapewniło podstawowy dochód dla ich firmy przez około dekadę, po II wojnie światowej sprzedaż zaczęła się kurczyć z ogrzewaniem węglowym powoli zastępowanym przez piece olejowe i gazowe. Piece te oczywiście nie produkowały tego samego rodzaju sadzy, co spalanie węgla, więc regularne czyszczenie tapet nie było już potrzebne. Dalszy spadek sprzedaży nastąpił krótko po tym, gdy tapety winylowe stały się dostępne. Ten rodzaj tapety można było czyścić tylko wodą z mydłem, więc produkt McVickera był już praktycznie przestarzały.
Co gorsza, Cleo McVicker zginęła w katastrofie lotniczej w 1949 roku, a Joe McVicker, siostrzeniec Noah McVickera, który został zatrudniony, aby zastąpić Cleo, dowiedział się, że ma rzadką odmianę raka w wieku 25 lat i nie spodziewał się, że przeżyje.
Jednakże w rzeczywistości przeżył dzięki nowemu, eksperymentalnemu leczeniu radiacyjnemu. Chociaż nawet po leczeniu lekarze uznali je za nieskuteczne i powiedzieli mu, że wkrótce umrze (w rzeczywistości nie zmarł aż do 1992 roku, chociaż jego koniec był dość smutny, zobacz dodatkowe fakty poniżej, aby dowiedzieć się więcej).
W każdym razie, w 1954 roku pojawiła się Kay Zufall, niewyróżniający się bohater historii Play-Doh i szwagierka Joe McVickera. Kay prowadziła przedszkole i potrzebowała tanich materiałów, aby jej dzieci mogły wykonać ozdoby świąteczne. W trakcie poszukiwań tanich materiałów do dekoracji przeczytała w czasopiśmie, że można do tego celu użyć płynu do czyszczenia tapet. Wiedząc, w jakich tarapatach była firma jej szwagra, poszła i kupiła garść płynu do czyszczenia tapet Kutola, aby sprawdzić, czy sprawdzi się w tym zastosowaniu. Po nie tylko zaobserwowaniu, że działa, ale że dzieci świetnie się nim bawiły, zadzwoniła do Joe i powiedziała mu, że muszą zrobić z ich przestarzałego środka do czyszczenia tapet zabawkę. Joe spojrzał na ozdoby świąteczne wykonane przez dzieci i zgodził się, że to świetny pomysł. Aby to ułatwić, po prostu usunęli detergent z ciasta, dodali zapach migdałowy i trochę barwnika. (Pierwotnie było białe.)
Joe postanowił zmienić nazwę związku, który teraz będzie zabawką: „Kutol’s Rainbow Modeling Compound”. Wprowadź Kay Zufall, aby po raz kolejny uratować dzień, zapewniając go, że jest to okropna nazwa dla ich produktu. Ona i jej mąż, Bob, zaczęli próbować wymyślić lepszą. W trakcie dyskusji Kay wpadła na pomysł „Play-Doh”, który oboje pokochali i zasugerowała tę nazwę Joe, któremu również się spodobała.
Dzięki pewnym powiązaniom z członkami rady szkolnej, które powstały w wyniku sprzedaży mydła, firma początkowo sprzedawała swój nowy produkt do szkół w całym Cincinnati. Następnie zaczęli próbować sprzedawać go w sklepach, z niewielkim sukcesem lokalnym.
Chociaż w tym momencie uratowało to firmę, bez pieniędzy na dużą reklamę, Play-Doh wydawał się być przeznaczony do bardzo powolnego wzrostu – przynajmniej do czasu, gdy Joe McVickerowi udało się namówić go na audiencję u Boba Keeshana, lepiej znanego jako Kapitan Kangur.
Pokazał Keeshanowi Play-Doh i wyjaśnił mu, że Kutol nie miał pieniędzy na ogólnokrajową kampanię reklamową, ani pieniędzy na umieszczenie produktu na pokazie. Jednakże, jeśli Keeshan zgodziłby się używać produktu raz w tygodniu na Kapitanie Kangur, dadzą firmie produkującej Kapitana Kangura 2% od wygenerowanej sprzedaży, tak długo, jak będzie on nadal go pokazywał. Kapitan zgodził się i Play-Doh szybko stał się hitem na skalę krajową, pojawiając się nawet w innych programach dla dzieci dzięki ekspozycji Kapitana Kangura.
Dalej, mimo że nadal sprzedawali związek tapety za 34 centy za puszkę, byli w stanie uzyskać $1.50 za puszkę Play-Doh, pomimo tego, że puszki zawierały taką samą ilość związku, a oba produkty były praktycznie identyczne, z wyjątkiem tego, że związek czyszczący był biały i miał dodaną niewielką ilość detergentu.