Mijn 3-jarige wil niet luisteren

Onze driejarige William is een lieve kleine jongen die zich heel goed weet te gedragen en zijn manieren gebruikt. Hij herkent zelfs verdriet en toont bezorgdheid en empathie.

Hij drijft ons de meeste dagen echter ook tot waanzin door opstandigheid, brutaliteit en door ons simpelweg te negeren. Vaak urenlang, meer voorspelbaar in de tweede helft van de dag, maar het is geen vast patroon.

Er zijn veel voorbeelden die ik zou kunnen gebruiken, maar ik zal dit gebruiken om te illustreren:

We zeggen: “William, we moeten zo weg, dus je moet stoppen met wat je aan het doen bent en je kleren aandoen, want het is tijd om naar Stacey’s te gaan (zijn familie dagopvang drie dagen per week).

Dan geven we een waarschuwing van vijf minuten – “William, over vijf minuten moet je stoppen met waar je mee bezig bent en je aankleden voor Stacey’s.”

Uit eindelijk zeggen we: “Het is tijd om te gaan, je moet je nu aankleden.”

Vaak zegt hij dan: “Ik moet gewoon …. (vul maar in)” , of “Oké, maar kom hier eens naar kijken.”

De conclusie is meestal dat we geen tijd meer hebben en uiteindelijk moeten ingrijpen om hem fysiek te verwijderen van wat hij aan het doen is, en hem in de auto te zetten. Het eindigt emotioneel geladen nu dat we allemaal te laat zijn etc etc.

Het is hetzelfde voor andere dergelijke dingen zoals etenstijd, of “Doe alsjeblieft je schoenen aan zodat we kunnen vertrekken”, of “Sta alsjeblieft stil zodat we je kunnen afdrogen”, of “Stop alsjeblieft met weglopen”, of “Stop alsjeblieft met alles aan te raken in deze winkel”, of “Blijf alsjeblieft bij ons in de winkel zodat je niet verdwaalt”, etc .

Alle praktische hulp over wat je moet zeggen zou nuttig zijn.

Dr Justin reageert:

De energie en eigenzinnigheid van een driejarige kan belastend zijn. Als ouders raken we vaak gefrustreerd omdat ze niet willen luisteren (!) en schuldig dat we op hen reageren op een manier die bestraffend, controlerend of fysiek aanvoelt.

Het gedrag dat u beschrijft is helaas vrij typisch gedrag voor een kind van deze leeftijd, vooral aan het eind van de dag.

Om ons in zijn situatie te verplaatsen: halverwege de middag wordt hij moe. Hij heeft waarschijnlijk een beetje honger. En als hij moe en hongerig is, zal hij waarschijnlijk op zijn minst een beetje geïrriteerd raken als hij zijn zin niet krijgt. (Soms gedragen volwassenen zich net zo.) Ongeacht het tijdstip van de dag is het echter altijd nuttig als onze kinderen naar ons luisteren.

Hier volgt een korte lijst van dingen die nuttig voor u kunnen zijn …

Houd zijn ontwikkelingsmijlpalen in gedachten

Psychologen hebben het vaak over iets dat “theory of mind” wordt genoemd als het gaat om kinderen jonger dan ongeveer vijf jaar. Waarom? Jonge kinderen hebben die nog niet, en het helpt hen te herkennen dat andere mensen misschien een andere agenda hebben dan zij.

De meeste kinderen van twee, drie en vier jaar oud willen iets hebben dat iedereen wil hebben. Ze raken opgewonden en geïrriteerd als we ze vertellen dat ze niet kunnen krijgen wat ze willen, en ze hebben er moeite mee dat we ze vragen iets anders te doen dan wat ze willen.

Ook zijn kinderen vaak pas zeven of acht jaar oud als ze hun emoties en gedrag goed kunnen reguleren. (Nogmaals, ik ken veel volwassenen die hier nog steeds mee worstelen.) Daarom kunnen ze, wanneer ze hun eigen agenda niet kunnen volgen, geneigd zijn tot emotionele en gedragsuitbarstingen die moeilijk in toom te houden zijn. Dit is normaal, maar uiteraard een uitdaging voor ouders. Daarom zijn de volgende tips nuttig.

Blijf kalm

De simpele waarheid is dat we soms moeten ingrijpen en dingen moeten ‘laten gebeuren’. We moeten altijd kalm blijven. Onze kinderen hebben het nodig dat wij te allen tijde kalmer zijn dan zij. Emoties zijn besmettelijk, en omdat onze kinderen al moeite hebben om hun emoties te reguleren, hebben ze er geen behoefte aan dat wij hun emoties nog meer opkrikken dan ze al zijn.

Maak oogcontact

Wanneer je tegen je kind spreekt met een instructie, wees er dan meteen bij. Kijk hem in de ogen. Als je dit doet, weet je dat je gehoord bent.

Spreek zacht

Als je in de positie bent om oogcontact te maken, ben je ook in de positie om zacht te spreken. Veel ouders schijnen te geloven dat hun kinderen doof zijn. Ze verheffen hun stem in de overtuiging dat de kans groter is dat ze worden gehoord. Wanneer mensen echter schreeuwen, wordt de persoon tegen wie ze schreeuwen eerder emotioneel en defensief, en luistert hij minder in plaats van meer. Zachtjes praten vergroot de behoefte van uw kind om op te letten.

Vraag … niet vertellen of eisen

Je kunt bijvoorbeeld zeggen: “William, wil je alsjeblieft alles klaarzetten zodat we nu kunnen gaan?” Dan zou je een beweegreden kunnen toevoegen: “Het is belangrijk dat we in de komende paar minuten vertrekken, zodat we plezier kunnen hebben met Stacey!”

Er zijn een paar belangrijke punten hier. Ten eerste stellen we een vraag. Ten tweede, je geeft een redenering die gericht is op het positieve in plaats van het negatieve. Maar al te vaak zeggen we: “Als we nu niet weggaan, komen we te laat!” Dit betekent niet veel voor een kind. Bovendien klinkt het bedreigend. Maar de belofte van iets positiefs om naar uit te kijken is veel motiverender.

Denk eraan, dit gaat over meer dan alleen dit moment. Het gaat om het opbouwen van een relatie met ons kind en dat vereist vertrouwen. Onze focus met onze driejarige ligt op het veilig houden van de relatie, maar wel op het stellen van duidelijke verwachtingen en grenzen.

Als je kind niet op je reageert, herhaal je de stappen die ik heb geschetst, terwijl je elke keer zachter spreekt, en wacht je tot je de juiste reactie krijgt. U zult merken dat wanneer u rustig en kalm voor William gaat zitten, zijn handje vasthoudt, in zijn ogen kijkt en hem zachtjes vraagt in beweging te komen (en hem een duidelijke, positieve beweegreden geeft), hij daar gehoor aan zal geven.

Uitnodigen tot reflectie

Parenten praten te veel. Soms kun je nog moeilijkheden hebben. Een andere nuttige strategie die kan helpen om goed gedrag en ontvankelijkheid te internaliseren, is uw zoon vragen te stellen en hem uit te nodigen na te denken over waarom de dingen moeten zijn zoals u ze wilt hebben. U kunt bijvoorbeeld zeggen: “Wat moeten we nu doen? Waarom?” Of “Kun je me vertellen waarom het belangrijk is om mijn hand vast te houden in de winkels?” Of “Waarom zijn autogordels belangrijk?”

Bedenk de timing

Doet je kind iets wat hij of zij belangrijk vindt? Heeft je kind honger, is het boos, moe of gestrest? Moet datgene wat je vraagt op dit moment gebeuren? Heeft uw kind een publiek dat het geven en ontvangen van instructie ineffectief maakt?

Raadpleeg de capaciteiten van uw kind

Kan uw kind op competente wijze afmaken wat u vraagt? Zou uw kind baat hebben bij uw hulp?

Keuzes

Kunt u uw kind een keuze geven in wat het gaat doen en wanneer het dat gaat doen?

U geeft uw kleine William overgangswaarschuwingen en werkt op meestal positieve manieren met hem samen. Van tijd tot tijd is ingrijpen nodig. Misschien moet u hem fysiek dragen om de gewenste beweging te krijgen. Met deze hints en tips gaat het hopelijk wat soepeler en gemakkelijker, en zachter en vriendelijker.

Heb jij ook een kind dat gewoon niet wil luisteren? Hoe ga je ermee om?

Meer op Kidspot

• 3-4 jaar: Social and emotional development
• My son is three and still not talking, what should I do?
• How to get kids to listen