Mój trzylatek nie chce słuchać

Nasz trzyletni William jest uroczym małym chłopcem, który wie, jak zachowywać się bardzo dobrze i używać swoich manier. Rozpoznaje nawet smutek i okazuje troskę i empatię.

Jednakże przez większość dni doprowadza nas w pewnym momencie do szaleństwa wyzywającym zachowaniem, bezczelnością i zwykłym ignorowaniem nas. Często przez wiele godzin, bardziej przewidywalnie w drugiej połowie dnia, ale nie jest to twardy i szybki wzór.

Jest wiele przykładów, których mogłabym użyć, ale użyję tego do zilustrowania:

Mówimy: „William, musimy wkrótce wyjść, więc będziesz musiał przestać to, co robisz i włożyć swoje ubrania, ponieważ nadszedł czas, aby pójść do Stacey (jego rodzinny opiekun dzienny trzy dni w tygodniu). OK?”
(czasami otrzymujemy odpowiedź „OK”).

Potem dajemy pięciominutowe ostrzeżenie – „William, za pięć minut musisz przerwać to, co robisz i ubrać się do Stacey.”

W końcu mówimy: „Czas iść, musisz się ubrać teraz.”

Często powie: „Muszę tylko …. (fill in the blank)” , lub „OK, ale przyjdź i spójrz na to.”

Wniosek jest zwykle, że zabrakło nam czasu i skończyć się konieczności wkroczenia do fizycznego usunięcia go z tego, co robi, i umieścić go w samochodzie. To kończy się emocjonalnie naładowany teraz, że wszyscy jesteśmy teraz późno etc etc.

To jest to samo dla innych takich rzeczy, jak czas posiłku, lub „Proszę umieścić na buty, więc możemy wyjść”, lub „Proszę stać spokojnie, więc możemy cię wysuszyć”, lub „Proszę przestać uciekać”, lub „Proszę przestać dotykać wszystko w tym sklepie”, lub „Proszę zostać z nami w sklepie, więc nie zgubisz się”, itp …

Każda praktyczna pomoc dotycząca tego, co powiedzieć, byłaby pomocna.

Dr Justin odpowiada:

Energia i samowola trzylatka może być wyczerpująca. Jako rodzice często jesteśmy sfrustrowani, że dziecko nie chce słuchać (!) i czujemy się winni, że reagujemy na nie w sposób, który wydaje nam się karny, kontrolujący lub fizyczny.

Niestety, zachowanie, które opisujesz, jest dość typowe dla dziecka w tym wieku, szczególnie w drugiej połowie dnia.

Aby postawić się w jego sytuacji, po południu jest już zmęczony. Prawdopodobnie jest też trochę głodny. A kiedy czuje się zmęczony i głodny, jest prawdopodobne, że stanie się co najmniej trochę drażliwy, kiedy nie dostanie tego, co do niego należy. (Czasami dorośli mogą zachowywać się w ten sam sposób.) Niezależnie od pory dnia, jednakże, zawsze jest pomocne, kiedy nasze dzieci nas słuchają.

Oto krótka lista rzeczy, które mogą być dla ciebie pomocne…

Pamiętaj o jego kamieniach milowych rozwoju

Psychologowie często mówią o czymś, co nazywa się „teorią umysłu”, kiedy mają do czynienia z dziećmi poniżej około piątego roku życia. Dlaczego? Małe dzieci jej nie mają, a to właśnie ona pomaga im rozpoznać, że inni ludzie mogą mieć plan działania inny niż ich własny.

Jeśli chodzi o większość dwu-, trzy- i czteroletnich dzieci, kiedy czegoś chcą, wszyscy inni chcą, żeby to miały. Stają się niespokojne i drażliwe, kiedy mówimy im, że nie mogą mieć tego, czego chcą, i z trudem godzą się z faktem, że prosimy je o coś innego niż to, czego chcą.

Dodatkowo, dzieci często mają nawet siedem lub osiem lat, zanim potrafią kompetentnie regulować swoje emocje i zachowanie. (Ponownie, znam wielu dorosłych, którzy nadal się z tym zmagają.) Dlatego, gdy nie mogą podążać za własnym planem, mogą być podatne na emocjonalne i behawioralne wybuchy, które mogą być trudne do opanowania. Jest to normalne, ale oczywiście stanowi wyzwanie dla rodziców. Dlatego też kilka następnych wskazówek powinno być przydatnych.

Zachowaj spokój

Prosta prawda jest taka, że czasami musimy interweniować i „sprawić”, aby coś się stało. Powinniśmy zawsze zachować spokój. Nasze dzieci potrzebują, abyśmy byli od nich spokojniejsi przez cały czas. Emocje są zaraźliwe, a ponieważ nasze dzieci już zmagają się z regulacją swoich emocji, nie potrzebują, abyśmy budowali ich emocje bardziej niż już są.

Podejmij kontakt wzrokowy

Gdy mówisz do swojego dziecka z poleceniem, bądź tuż obok. Patrz mu w oczy. Kiedy to zrobisz, będziesz wiedział, że zostałeś wysłuchany.

Mów łagodnie

Jeśli jesteś w stanie nawiązać kontakt wzrokowy, jesteś również w stanie mówić łagodnie. Wielu rodziców wydaje się wierzyć, że ich dzieci są głuche. Podnoszą głos, wierząc, że dzięki temu będą lepiej słyszane. Kiedy jednak ludzie krzyczą, osoba, na którą krzyczą, ma tendencję do emocjonalnego, defensywnego nastawienia i słucha mniej, a nie więcej. Mówienie cicho zwiększa potrzebę dziecka do zwracania uwagi.

Pytaj … Nie mów ani nie żądaj

Możesz powiedzieć: „Williamie, czy przygotujesz rzeczy, żebyśmy mogli już iść?”. Następnie mógłbyś dodać uzasadnienie: „Ważne jest, abyśmy wyszli w ciągu najbliższych kilku minut, abyśmy mogli zabawić się ze Stacey!”

Jest tu kilka ważnych punktów. Po pierwsze, zadajemy pytanie. Po drugie, przedstawiasz uzasadnienie, które skupia się na pozytywach, a nie na negatywach. Zbyt często mówimy: „Jeśli nie wyjdziemy teraz, to się spóźnimy!”. Dla dziecka nie znaczy to wiele. W dodatku brzmi groźnie. Ale obietnica czegoś pozytywnego, na co można czekać z niecierpliwością, jest o wiele bardziej motywująca.

Pamiętaj, że chodzi tu o coś więcej niż tylko ten moment. Tu chodzi o budowanie naszej relacji z dzieckiem, a to wymaga zaufania. Skupiamy się z naszym trzylatkiem na utrzymaniu bezpiecznej relacji, ale stawiamy jasne oczekiwania i granice.

Jeśli Twoje dziecko nie reaguje na Ciebie, powtórz kroki, które nakreśliłam, mówiąc za każdym razem łagodniej i poczekaj, aż uzyskasz odpowiednią odpowiedź. Przekonasz się, że kiedy usiądziesz cicho i spokojnie naprzeciwko Williama, chwycisz jego małą rączkę, spojrzysz mu w oczy i łagodnie poprosisz, żeby się ruszył (podając mu przy tym jasne, pozytywne uzasadnienie), będzie się stosował.

Zachęć do refleksji

Rodzice mówią za dużo. Czasami nadal możesz mieć trudności. Inną użyteczną strategią, która może pomóc w przyswojeniu dobrego zachowania i reagowania, jest zadawanie pytań i zachęcanie syna do zastanowienia się, dlaczego rzeczy muszą wyglądać tak, jak o to prosisz. Na przykład, możesz powiedzieć: „Co musimy zrobić dalej? Dlaczego?”. Albo „Czy możesz mi powiedzieć, dlaczego ważne jest, aby trzymać mnie za rękę w sklepach?”. Albo „Dlaczego pasy bezpieczeństwa są ważne?”

Zastanów się nad czasem

Czy Twoje dziecko robi coś, co uważa za ważne? Czy dziecko jest głodne, złe, zmęczone lub zestresowane? Czy to, o co prosisz, musi być zrobione właśnie teraz? Czy dziecko ma słuch, który sprawia, że udzielanie i przyjmowanie instrukcji jest nieefektywne?

Rozważ możliwości dziecka

Czy dziecko może kompetentnie wykonać to, o co prosisz? Czy Twoje dziecko skorzysta z Twojej pomocy?

Wybory

Czy możesz dać dziecku wybór, co i kiedy zrobi?

Dajesz swojemu małemu Williamowi ostrzeżenia o przejściach i pracujesz z nim w przeważnie pozytywny sposób. Od czasu do czasu konieczna jest interwencja. Być może będziesz musiał go fizycznie nosić, aby uzyskać ruch, którego wymagasz. Z tymi wskazówkami i poradami, miejmy nadzieję, że wszystko stanie się trochę gładsze i łatwiejsze, bardziej miękkie i miłe.

Masz dziecko, które po prostu nie chce słuchać? Jak sobie z tym radzisz?

Więcej na Kidspot

• 3-4 lata: Social and emotional development
• My son is three and still not talking, what should I do?
• How to get kids to listen